هوش مصنوعی: از پیری و دنیاخواهی، نفس طمع‌کار به تنگنای بیشتری دچار شده و گدا، به خاطر نادانی‌اش، با کاسه‌ای در گوشه‌ای نشسته است.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم از انتقادات و سختی‌های زندگی ناامید شوم، زیرا در دل من، یاد و خاطره‌ها به اندازه‌ای پررنگ هستند که هیچ چیزی نمی‌تواند آن‌ها را محو کند.

هوش مصنوعی: برخی از عشق بازان به دلیل حسادت و رقابت، دچار مشکلات و بدبختی‌های عمیق‌تری می‌شوند. مانند زلیخا که به خاطر عشقش به یعقوب، چشمانش را از دست داد، اما در عوض، یعقوب توانست با دوری از زلیخا به بصیرتی عمیق‌تر دست پیدا کند.

هوش مصنوعی: چشم‌های او مانند طوقی زیباست که نمی‌توانند به هم بیایند و تماشای آن قامت زیبای سرو مانند را برایم سخت کرده است.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه بگویم از این که به خاطر عشق او، تمام وجودم تغییر کرده و روح و جانم دچار تحول شده است.

هوش مصنوعی: طبیعی است که من به درستی از آن ظالم انتظار رحم و مروت نداشته باشم، چرا که حتی مومیایی که از سنگ سخت بیرون آمده، امیدی ندارد.

هوش مصنوعی: بخت بد نمی‌تواند مانع از درخشش زیبایی و کلام شیرین و دلنشین شود، چرا که چشمی که بیناست و واقعیات را می‌بیند، می‌تواند با نور و روشنی، دل‌ها را جلا بخشد.

هوش مصنوعی: صائب، دامن پاکی و عصمتش تاب و تحمل دست اندازهای روزگار را ندارد، زیرا بوی پیراهن آواره زلیخا به مشامش می‌رسد.