هوش مصنوعی: آتش خشم افراد بی‌رحم مانند باران از آسمان بلا می‌ریزد و به اندازه تلخی ناشی از سرنوشت، زهر از تیغ قضا سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: افراد قناعت‌پیشه با وجود نداشتن مال و نعمت، همچنان شکوه و عظمت خاصی دارند و می‌توانند با اعتراف به آسیب‌ها و سختی‌های زندگی خود، دل را از غم و اندوه رها کنند و به آرامش برسند.

هوش مصنوعی: اگر صبح بیاید و ساقی یک پیمانه به من ندهد، به قدری ترسیده و لرزان می‌شوم که انگار پرنده‌ها را از آسمان به زمین می‌ریزم.

هوش مصنوعی: شخص زرنگ و باهوش به راحتی از کارهای سخت و پر زحمت دست برنمی‌دارد، چون رنگ حنا به تدریج و به آرامی روی ناخن‌ها نشسته و نمی‌تواند به سرعت تغییر کند.

هوش مصنوعی: زندگی شیرینی‌اش را از تلخی انتظار می‌گیرد، چرا کسی آبروی خود را برای ماندگاری حیاتی که از آن لذت می‌برد، به هدر می‌دهد؟

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم از حقم کوتاه بیایم و زبانم را در مورد بی‌عدالتی ببندم زیرا اگر دوباره خون من به جای خون بهای من ریخته شود، تحمل این بی‌عدالتی برایم ممکن نخواهد بود.

هوش مصنوعی: بهتری این است که در زندگی خود تلاش کنیم و چیزی را که به دست آورده‌ایم، حفظ کنیم. باید از کارهایی که ممکن است باعث آسیب به زیبایی و اعتبار ما شود، خودداری کنیم.

هوش مصنوعی: چرا آینه از خوشبختی و سرنوشت خوب روی خود را دور کند؟ غیرممکن است که دل شاعر از تیغ مرگ و نابودی خالی شود.