هوش مصنوعی: اگر تو در تلاش و کوشش باشی، مانند نگینی در میان تاریکی‌ها درخشان می‌شوی. این نشان و اثر، تنها از پیشانی بزرگمردان برنمی‌آید و همت و تلاش توست که آن را به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: بخاطر اشک چشم، مانند رشته‌ای در درون گوهر پنهان شدم. چه کسی می‌گوید که گوهر از چشمه‌های جاری برنمی‌خیزد؟

هوش مصنوعی: دهقان چه می‌تواند بکند وقتی که زمینش به ناچیزی افتاده است؟ می‌گفتن که روح خشک کسانی که به ریاضت‌های دینی مشغولند، از سرشت خود آن‌ها جان نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: در جو جامعه، به قدری غم و ناامیدی حاکم شده است که حتی صدای شاداب و سرخوشی از می‌نوشان هم بلند نمی‌شود.

هوش مصنوعی: غبار و گرد و غبار من از هوای بهار بلند نمی‌شود، همان‌طور که فردی که از جمع مردم عادی به زمین افتاده، دوباره بلند نمی‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر یک لیوان پر از شراب، دنیا را رها می‌کنم؛ زیرا کسی به مانند من که لبریزو شجاع باشد، از این خوشگذرانی‌ها دست نمی‌کشد.

هوش مصنوعی: با یک فریاد می‌توان جهان را تحت‌الشعاع قرار داد، اما شجاعت و دل‌آوری از افرادی که فقط به ظاهر و پوشش خود افتخار می‌کنند، برنمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: وقتی روزی آتش بر خرمن گل‌ها بیفتد، سنگینی این آتش مانند گران‌جانی است که به آرامی و نرمی، همچون شبنم از لاله‌زارها برنمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: در این محفل، شخصی بی‌دلیل و بدون هدف حضور دارد و صدایی از کسانی که مضطرب هستند به گوش نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: با اراده و تلاش می‌توان از این بیابان سوزان عبور کرد، اما شجاعت و دلیری در میان سوارکاران نایافت می‌شود.

هوش مصنوعی: باغبان در پس پرده انصاف، بی‌توجه است؛ وگرنه صدایی رنگین و زیبا، مانند صدای من، از هزاران می‌تواند بلند شود.

هوش مصنوعی: زمانی که عواطف و احساسات من را بیان می‌کنم، مانند گل که به رنگ خون درمی‌آید، پلنگ در برابر خشم من از بالای کوه‌ها ترسیده و جرات نمی‌کند حرکت کند.

هوش مصنوعی: تلاش کن تا نام بزرگی به دست آوری، زیرا این زینت در دنیای پرافتخار تنها بر جبهه‌های نام‌آوران نمایان می‌شود.