هوش مصنوعی: اگر دل کسی غبار آلود شده باشد، تنها با گریه و حسرت عمیق، می‌تواند این غبار را برطرف کند؛ مثل اینکه تنها باران می‌تواند شیشه و پیمانه را پاک کند.

هوش مصنوعی: معشوق بی‌حالت و بدون حرکت است و این حالت بی‌تابی عاشق را به وجود می‌آورد. شمعی که می‌لرزد، مانند پروانه‌ای است که از جا بلند می‌شود و به سوی معشوق می‌رود.

هوش مصنوعی: این دنیا نمی‌تواند چیزی به ارزش من باشد؛ اگر بر خاک من نشینی، دیوانه‌وار برمی‌خیزم.

هوش مصنوعی: معلم به شدت از شوخی‌های بچه‌ها خسته شده است و هر لحظه که می‌گذرد، احساس می‌کند که باید از مدرسه خارج شود.

هوش مصنوعی: ما در این دنیا چه کسی را داریم که با ما باشد جز خاک و ویرانی؟ آیا کسی می‌تواند در برابر طوفان و مشکلات به سرعت برخیزد و مقاوم شود؟

هوش مصنوعی: اگر بهار با باران‌هایش بیفتد، من هم با گریه و اندوه در دل به جای سبزه‌ها، فریاد می‌زنم و از عمق دل هر دانه‌ای صدا بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: در آن روزی که از جنون و شورش درون خود آرامش پیدا می‌کنم، باعث می‌شود که بخار شرابم سقف این میخانه را بالا ببرد.