هوش مصنوعی: هر روز که می‌گذرد، دردی در دل من وجود دارد که بی‌وقفه مرا می‌آزارد. حتی با اشک‌های سوزان من، دامن طبیعت هم تحت تأثیر قرار نگرفته و نمی‌سوزد.

هوش مصنوعی: کدام روز است که اشک‌هایم به دریا می‌ریزد؟ چرا که مثل شمع، ماهی در دل دریا نمی‌سوزد.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به کمال در عشق، گاهی باید دلسردی را تجربه کرد. زیرا یک عاشق تا زمانی که به تمام آرزوهای دلش نرسد، نمی‌تواند به طور کامل بسوزد و عاشقانه بیفتد.

هوش مصنوعی: من به شدت از درد تنهایی گریان هستم و احساس می‌کنم مانند چوب تر که در آتش نمی‌سوزد، در این وضعیت تنها باقی مانده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر آتش به سادگی قابل کنترل باشد، پس چرا دست کسی که مشغول نوشیدن شراب است نمی‌سوزد؟

هوش مصنوعی: هیچ‌کس مانند پروانه‌ای که هر لحظه دور می‌گردد، به فیض و نعمت در گردش نیست؛ بلکه مانند شمعی است که فقط در تاریکی شب می‌سوزد و روشن می‌شود.

هوش مصنوعی: در این باغ، درخت سروی را نمی‌بینم که مانند شمع سبز، از حسادت آن بالاتر به خود بگیرد و بسوزد.

هوش مصنوعی: اگر ساقی جنگجویان را به صلح و آرامش رسانده، پس چرا پنبه مینا از آتش نمی‌سوزد؟

هوش مصنوعی: عشق واقعی با سکوت و شگفتی همراه است، مانند روغن و نمک که در آرامش و بی‌سر و صدا باقی می‌مانند و نمی‌سوزند.

هوش مصنوعی: عاشق هیچ نگرانی از نور خورشید قیامت ندارد، چرا که زخم گل لاله هرگز نمی‌تواند دل صحرا را بسوزاند.

هوش مصنوعی: ما از درد و رنجی که دیگران برایمان به وجود می‌آورند، نگران نیستیم. چرا که عشق و محبت ما مانند گلی در آفتاب درخشان است و از ما آسیب نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: نهال طور (جایی که حضرت موسی ندا خدا را شنید) در آب و عرق (عاطفه و احساسات) غرق شده است و به خاطر شرم و خجالت مثل زرشک، در حالی که نیشکر به تنهایی نمی‌سوزد.