هوش مصنوعی: اشک گرم من در چشم ترم باعث می‌شود خوابم بسوزد و نور درخشان مانند گوهر در شب هم به خاطر اشک‌هایم خاموش می‌شود.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم اشک نریزید وقتی که زیبایی چهره‌اش به حدی است که در دل آب هم حس سوز و گداز ایجاد می‌کند؟

هوش مصنوعی: هوا در خانه به دلایلی به هم می‌ریزد و من مثل حبابی هستم که در این ویرانی نفس بیهوده می‌کشم. سیلابی که می‌سوزد نشان‌دهنده شدت احساسات و وضعیت خراب من است.

هوش مصنوعی: چرا پیکان در بدن آرام نمی‌نشیند؟ چون اگر این‌طور بود، خواب ستمگر در چشمانش دچار آتش می‌شد.

هوش مصنوعی: صرف کردن عمر در انجام کارهای نیک و عبادی بی‌فایده نیست، چرا که وقتی دل انسان زنده و شاداب است، همچون شمعی که در مکان عبادت روشن است، از نور و گرما بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: درد سنگینی که دارم را نمی‌توان با سوالات رسمی حل کرد، بلکه بی‌توجهی و سردی دوستان بیشتر مرا می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: اگر شمعی از زهره‌ی عقرب آتش بگیرد، پروانه‌ای که دلش پر از عشق و اشتیاق است، از چندین درگاه می‌سوزد.

هوش مصنوعی: از خواب شیرین بیدار می‌شوم و متوجه می‌شوم که پرده‌ی نازکی که روی غفلت من را پوشانده بود، کنار رفته است. احساس سرما می‌کنم، مانند اینکه بستر سنجاب در حال سوختن است و این بی‌توجهی را بیشتر درک می‌کنم.

هوش مصنوعی: زبان را در دندان بگیر و در جمع روشندلان سخن بگو، زیرا هر شمعی که در شب روشنایی می‌بخشد، بدون نور و روشنایی نیست.