هوش مصنوعی: وقتی دل من به عشق تو تپش می‌زند، دل جانان نیز به لرزه درمی‌آید، همچنان که شمع از پرواز و زیبایی پروانه می‌لرزد.

هوش مصنوعی: وقتی کسی با دست خالی به نخل پربار نزدیک می‌شود، نشان‌دهنده این است که او نمی‌تواند از آن بهره‌برداری کند. این وضعیت باعث می‌شود حتی افراد منطقی هم دچار شک و تردید شوند و رفتار غیرعاقلانه‌ای از خود نشان دهند.

هوش مصنوعی: دل بزدلی از تیغ خطر نمی‌ترسد، اما دل خردمند از عشق و محبت گرانبها می‌لرزد.

هوش مصنوعی: هرچند که روزی به طور طبیعی و بدون درخواست به انسان می‌رسد، اما آن پرنده‌ای که در قفس است، باز هم به خاطر آب و دانه‌اش نگران و مضطرب است.

هوش مصنوعی: در دنیای موجود، یکی از قوانین طبیعی مانند طغیانی است که بر اجسام بزرگ و کوچک تأثیر می‌گذارد و همواره باعث لرزش آنها می‌شود.

هوش مصنوعی: دل آگاه چگونه می‌تواند از رگ و پی خود غافل شود؟ در حالی که دانه در خوشه، به خاطر ترس از آسیاب دائم می‌لرزد.

هوش مصنوعی: دل بی‌دست و پا چگونه می‌تواند تلاش کند؟ زیرا به خاطر زلف گره‌خورده تو، دست و شانه‌ام لرزان است.

هوش مصنوعی: غم زندگی برای کسی که تنها به تن پرستی و لذت‌های زودگذر می‌پردازد، به اندازه‌ای ارزش ندارد که جغد در جستجوی گنج و ثروت، حتی از یک ویرانه نیز ترس و لرزی به خود راه می‌دهد. یعنی کسانی که فقط به دنیا می‌پردازند، به عمق واقعی زندگی پی نمی‌برند و در مقابل ارزش‌های بالاتر بی‌تفاوت هستند.

هوش مصنوعی: چرا وقتی دل از بیگانگان پر از ناراحتی شده، باید در آغوشم بریزد؟ چون صدای قدم آشنا باعث می‌شود که این خانه متزلزل شود.