هوش مصنوعی: آیا هیچ‌گاه در وجود من، چیزی از شراب ناب به اندازه کافی به وجود آمده است؟ آیا در کجا ممکن است شن‌های روان به واسطه شبنم سیراب شوند؟

هوش مصنوعی: گفتم که سپیدی های مویم باعث شوند که به آرزوهام برسم، در حالی که نادانی و بی‌توجهی، همچون پرده‌های خواب، مانع از حرکت و پیشرفتم می‌شود.

هوش مصنوعی: سیل می‌تواند خاک را به دریا ببرد، اما آن سالکی که دلش را شفاف می‌کند، وضعیتش بسیار خوشایند است.

هوش مصنوعی: هر خام‌روحی نمی‌تواند پختگان را گول بزند. آیا دل پرنده‌ای چون پروانه را می‌توان با نور مهتاب دلشاد کرد؟

هوش مصنوعی: آب این دریا به قدری بی‌رنگ و لطیف شده است که ماهی به خاطر دوری از خود، احساس تنهایی و جدایی می‌کند و به همین خاطر درون قلاب می‌گیرند.

هوش مصنوعی: ابر و کمان در دل من به صورت بی‌فایده و بی‌جهت درهم پیچیده شده است. دل من که به هر سو می‌رود، چگونه می‌تواند به یک نقطه یا جایی خاص پایبند باشد؟