هوش مصنوعی: ای دل بیدار، از خمار چشمان دل‌فریب تو، خواب‌ها و خیالاتی که دیده‌ایم، به سادگی کنار رفته و راه‌هایی جدید به روی ما گشوده شده است.

هوش مصنوعی: اگر چهره تو چنین دل‌نواز باشد، کم‌کم یاد و خاطرات از دل‌ها محو می‌شود و مانند دیوارهای محراب، فراموشی بر دل‌ها سایه می‌اندازد.

هوش مصنوعی: هرکس نمی‌تواند به راحتی از ما melodi خلق کند، زیرا این نغمه‌ها تنها در فرود و ناکامی خود به حقیقت تبدیل می‌شوند.

هوش مصنوعی: اشتباهات و نافرمانی‌ها باعث نمی‌شوند که رحمت الهی از بین برود. مانند دریا که با وجود طوفان‌ها و سیلاب‌ها باز هم زلال و شفاف باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: در نهایت، ستاره‌ها از آسمان به زمین خواهند افتاد. چه مدت این مایعات نقره‌ای در آینه باقی می‌ماند؟

هوش مصنوعی: نور زیبایی تو به قدری قوی و نافذ است که زاهدان در کنار مسجد تحت تأثیر آن قرار گرفتند و همچون محراب‌ها بی‌روح و خالی شدند.

هوش مصنوعی: عقل در جستجو و سردرگمی زیر آسمان، معذور است. چگونه می‌تواند در این گرداب‌ها، از میان انبوهی از مشکلات و موضوعات، راهی پیدا کند؟

هوش مصنوعی: وقتی که آب جان‌ها در دنیای مادی تیره و کدر نمی‌شود، چرا باید در یک جا ثابت بماند؟ آب‌ها در اثر ایستایی به رنگ و حالت دیگری درمی‌آیند.

هوش مصنوعی: شراب را دور بریز، چرا که وقتی به خود آمده‌ایم، این چرخ‌ها خون ما را در کوزه‌ها می‌چکاند.

هوش مصنوعی: چند بار باید در دل خود ناله و شکایت کنم و به مکان‌های مقدس بروم؟ فضای محراب‌ها از گرمای احساسات من همچون آتش‌خانه‌ای تبدیل شده است.