هوش مصنوعی: دشمن با خون خودم تیغش را رنگین می‌کند. دلیر کسی است که از دشمن سلاحی برای جنگ می‌سازد.

هوش مصنوعی: دشمن حتی اگر خود را به رنگی واحد درآورد، دوستی واقعی اتفاق نخواهد افتاد. دوستی فقط به ظاهر و شکل نیست، چون مانند طوطیانی که در آینه دیده می‌شوند، ممکن است بر اثر مرور زمان و تکرار، رنگ و بوی خود را از دست بدهند.

هوش مصنوعی: حرف‌های بی‌مغز و بی‌فهم، دل مرا می‌آزارد و تحت تأثیر آن، حتی اگر از آسمان بیافتد، دیوانگی‌ام شدت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: از دیدن چشمان خوبان راهی نیست، زیرا در باغ گل، گل‌ها از یکدیگر تأثیر می‌پذیرند و رنگ و حال همدیگر را می‌گیرند.

هوش مصنوعی: با تلاش و اراده می‌توان به خواسته‌های خود رسید و از توانمندی‌های بزرگ‌تر بهره‌مند شد، همان‌طور که خورشیدِ درخشان رنگ و نور خود را از سنگ‌های قیمتی می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هرچند که در تاریکی هیچ رنگی نمی‌تواند بالاتر بیاید، اما دل من از آنچه می‌بیند، بیشتر به رنگ آسمان تغییر می‌کند.

هوش مصنوعی: از خوش‌شانسی، در دل خود درد و غم را مانند شراب تلخ دارم، که گاهی از آن دلی خوش می‌شود و لحظه‌ای طعم لذیذی را حس می‌کند.

هوش مصنوعی: اگرچه شاید لباس نتواند تمام شور و احساسی را که در دل دارم در خود جای دهد، اما با این حال می‌توانم آن احساس را به خوبی در آغوش آن معشوقه زیبا و دوست‌داشتنی‌ام ابراز کنم.

هوش مصنوعی: بهتر است که به یک تلخی عادت کنم تا به صد تلخی دیگر. صلح و آرامش مردم به من دلگرمی بیشتری می‌دهد تا جنگ و درگیری.

هوش مصنوعی: ابر با صدای رعد و برق به شدت تکان می‌خورد و چاک می‌شود، اما با این حال باید بدانیم که در طول این رخدادها، گل‌نرگس به شدت تحت فشار قرار می‌گیرد و لباس غنچه‌ها برای آن‌ها تنگ می‌شود.