هوش مصنوعی: عاشقان به شدت درگیر حسرت و اندوه هستند و این احساسات تلخ مانند دودی در فضا پراکنده می‌شود. در این حالت، ستاره‌ها نمی‌توانند به آن‌ها امیدی بدهند و حتی مشعل‌های روشنایی هم تحت تأثیر این ناراحتی‌ها قرار دارند.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به ارزش و زیبایی واقعی خود، باید در برابر سختی‌ها و تلخی‌ها صبر کنی؛ زیرا پس از گذشت این دشواری‌ها، می‌توانی به گنجینی از سرشت خود دست یابی، همان‌طور که دریاها به شیرینی می‌رسند، در حالی که خود دریاها گوهر ندارند.

هوش مصنوعی: درخت پربار از آسیب‌های شکستگی در امان نیست و نگران شدن از غم‌ها باعث نمی‌شود که من از هدفم دور شوم یا ضعیف شوم.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم بر دل خود غم و ناامیدی را بیشتر کنم؟ زخم‌های پنهان دیگر درمانی ندارند.

هوش مصنوعی: در این باغ زیبا، کسی که دیدش را از زیبایی‌های اطرافش برنمی‌دارد، شایسته است که تاج زرینی بر سر داشته باشد. او مانند نرگسی است که همیشه به زمین خیره است و از دیدن زیبایی‌ها غافل نیست.

هوش مصنوعی: اینجا اشاره به بی‌ثمر بودن تلاش‌ها و درد و رنج ناشی از جدایی دارد. سخن از کسی است که از عمق چاهی تیره و تار به ناله و گدایی می‌پردازد، اما در نهایت چیزی جز زخم و ناکامی نصیبش نمی‌شود. در این وضعیت، حتی شکر و خوشی هم در کار نیست و فقط درد و غم وجود دارد.

هوش مصنوعی: عقل و خرد به غم‌های دنیا آگاه است، اما عشق مانند یک احساس بلندمرتبه و ارزشمند است که اگر از دست برود، هیچ چیز دیگر در دنیا نمی‌تواند جایش را پر کند.

هوش مصنوعی: در این دنیا، دیدار و وصال معشوقانی با موهای سبز و زیبا را غنیمت شمرده و قدر آن را بدان، زیرا که باغ بهشت این معشوق جان‌پرور را ندارد.

هوش مصنوعی: از بدشانسی ما، خط لعلش غبارآلود شد و اگر نه، آتش یاقوت هرگز خاکستر نمی‌گذارد.

هوش مصنوعی: در کلامی ساده و روشن، به دیگران صلح و دوستی را پیشنهاد کن، زیرا اگر این ارتباط مانند آینه صاف و بی‌نقص باشد، دیگر نیازی به تظاهر یا ادعا در مورد کیفیت درونی آن نخواهد بود.