هوش مصنوعی: نگاه گریان ما در حالتی است که نمی‌تواند در میان اشک و مژگان ما جایی پیدا کند، در حالی که خنده‌های دیگران به شمع شباهت دارد.

هوش مصنوعی: ما با صحبت‌های خود میهمان را سیر می‌کنیم، اما از دل هیچ‌چیز جز حسرت باقی نمانده و در سفره‌ ما فقط یک لقمه وجود ندارد.

هوش مصنوعی: خون ما بر روی زمین اثر می‌گذارد و خاک را تحت تاثیر قرار می‌دهد. وقتی طوفان ما پنهان می‌شود، چه بر سر این اثر می‌آید؟

هوش مصنوعی: خون غیرت در دل جای رحمت پیدا نمی‌کند، تا زمانی که داغ‌هایی که بر دل ماست، باعث نشود که لاله‌زارها به خاطر این دردها پر از گل‌های قرمز شوند.

هوش مصنوعی: در نگاه ما، زیبایی‌ها و هنرها ممکن است کوچک و بی‌ارزش به نظر برسند، در حالی که چیزهای بی‌ارزش و عیب‌ها بزرگ و مهم جلوه می‌کنند.

هوش مصنوعی: در زندگی سرگرم شادی و خوشگذرانی نباش، زیرا پشت این لبخندها، درد و اندوهی نهفته است که مانند برق ناگهانی ظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: چرا باید در افکار و اندیشه‌های خود به دنبال نظم و ترتیب باشیم؟ در نهایت، کسی که همه چیز را در دست دارد، خودش به ساماندهی ما خواهد پرداخت.

هوش مصنوعی: این پاسخ به شعر صائب است که ملا در پی آن گفته، اشک ما همچون باران است و نشانه‌ای از عشق و احساس ما به آفتاب حقیقت و زیبایی‌است.