هوش مصنوعی: خواب شیرین و دلپذیر به خاطر زیبایی افزون تو سنگین نشد؛ بلکه از کودکی، آرامش و نرمش تو مانند لنگر روزگارم را محکم کرده است.

هوش مصنوعی: آتش مانند شمع از چهره‌ی زیبای تو می‌چکد و روشنایی چراغی که بر سر بالین تو قرار دارد، به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: در خواب مرموزی که از ابتدا در آن قرار داری، تو مانند خوبانی که نازت را به نمایش می‌گذارند نیستی. در واقع، ناز تو از نوع دیگری است و چنان سنگین و عمیق است که در دنیای تماشایی خود، آرام گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: وقتی که خوبان و زیباها در کنار تو قرار می‌گیرند، انگار که از دوران کودکی سواری بر اسبی داشتی که زیر بار زین تو همیشه آماده‌ی حرکت و نشاط بوده است.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه غنچه به خاطر خون بلبل شکوفا شود، در گهواره‌ای که شیر مست است، دستت از خون ما رنگین خواهد بود.

هوش مصنوعی: در دوران کودکی، شوخی‌های بچه‌ها مانند لنگری بود که معلم به آن کمک می‌کرد تا به فضایی از احترام و ادب برسند.

هوش مصنوعی: صبح، از دلِ باغِ پر از گل، با طراوت و تازگی بیدار می‌شود. اگر گل‌های پژمرده را بر بالین تو بریزند، زیبایی و طراوت صبح همچنان وجود دارد.

هوش مصنوعی: در حینی که سوار بر اسب هستی، می‌توانی گل‌ها را از ارتفاع بچینی؛ زیرا تو مانند گلدسته‌ای زیبا و بلند به نظر می‌رسی که از آن می‌توان به راحتی گل‌ها را گرفت.

هوش مصنوعی: اگر کسی با سخنان شیرین خود دیگران را خوشحال کند، تلخی سخنان تو در نظر دیگران زیبا و دلنشین خواهد شد.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که از افرادی که مهارت و تسلط دارند، چه کسی می‌تواند این کمان را به خوبی کشیده و آماده کند؟ وقتی بادهٔ قوی و سرشار از انرژی از اثر ابرو و چهره‌ات به من می‌ریزد. به نوعی، این شعر به زیبایی و جذابیت چهره اشاره دارد که باعث می‌شود وضعیت روحی و احساسی شخص دگرگون شود.

هوش مصنوعی: اگر از چشمان خورشید اشک و خون بریزد، بادهٔ سرخ و زیبایی به وجود خواهد آمد، اگر تو همچنان با این حالت رنگین و پر احساس بمانی.

هوش مصنوعی: جوهر اصلی و درونی سنگ، همانند فسان، به ما می‌گوید که تنها نادان کسی است که با کشتن دیگران، بی‌رحمی را بر خود می‌تراشد.

هوش مصنوعی: در خواب، چهره‌ات شادتر از زمانی است که بیدار هستی. اشک‌های شادی، به خاطر نور شمعی است که در کنار تو روشن است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند جلوی سرعت و قدرت برق را بگیرد، پس غبار و گرد و غبار حاصل از شوخی و بازی زندگی هم نمی‌تواند تو را آرام کند.

هوش مصنوعی: اگر دلت پر از درد و رنج است، نه به خاطر آنچه دیگران می‌گویند و می‌کنند، بلکه به خاطر ایمان و باورهایت، نباید به کوچک‌ترین آزار و زحمت خودت توجه کنی.

هوش مصنوعی: باغ زیبایی تو از چیدن زیاد گل‌ها پر می‌شود. چگونه می‌تواند خالی از گل بماند وقتی که تو گلچین آن هستی؟

هوش مصنوعی: اگر کسی به ستایش تو زبان باز نکند، نگران نباش. زیرا برای تو، شنیدن تحسین از سوی اهل فهم و ادب، کافی است.

هوش مصنوعی: نگران نباش صائب، چون جمعی از هم‌مقامان و بزرگ‌زادگان که خود دارای ارزش و مقام هستند، به بی‌انصافی به تو توجه می‌کنند. این در حالی است که تو را تحسین می‌کنند.