هوش مصنوعی: چشم زیبای محبوبم باعث شده که ما مدهوش و گیج شویم. انگار شوری که در دل داشتیم اکنون به آرامی فروکش کرده، اما ما همچنان در حال جوش و خروش هستیم.

هوش مصنوعی: صدا و آه ما به گوش پروردگار می‌رسد، زیرا ما از صبح‌زودخیزانی هستیم که صدا و درخواستمان در آن زمان به او می‌رسد.

هوش مصنوعی: ما مانند قطره‌های اشک هستیم که در سفر نامعلوم و سختی به همراه هم حرکت می‌کنیم و این وضعیت در کنار چشمان ما نمایان است، اما در دل، خاطرات فراموش شده‌ای داریم.

هوش مصنوعی: ما درون خود پر از آشفتگی و جنب و جوش هستیم، حتی اگر به ظاهری ساکت و آرام مانند شراب کهنه به نظر برسیم.

هوش مصنوعی: بدون تأمل و به سرعت همانند عرقی که بر گل‌های زیبا می‌جوشد، در حال عبور هستیم. ما مانند کمند زلف‌های زیبا، جسور و بی‌پروا به سر و روی آن‌ها می‌افتیم.

هوش مصنوعی: ما به مانند زرهی که از ذات خود به وجود آمده، در مقابل خطرات و چالش‌ها مستحکم و مقاوم هستیم، همان‌طور که شمشیرها تیغه‌ای دندانه‌دار دارند، ما نیز با استقامت و قوت در برابر دشواری‌ها ایستاده‌ایم.

هوش مصنوعی: آتش درون ما را آب نمی‌کند، بلکه همچنان به شدت شعله‌ور است. ما همیشه در حالت خشم و هیجان قرار داریم و حاضریم برای اهداف‌مان مبارزه کنیم.

هوش مصنوعی: ردای درویشی ما مانند زره‌ای است که زیر لباسی پنهان شده است، اما در نگاه مردم ظاهربین، ما فقط لباس‌پوش هستیم.

هوش مصنوعی: حق ماست که نامه‌ای را که پیچیده و پر از راز است، به سادگی و مانند آب بخوانیم، زیرا درک ما از سخنان رازی که ناشی از لب‌های خاموش است، نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: صائب به بیان می‌آورد که در دل ما هنوز عطش و خامی وجود دارد. حتی اگر سال‌ها در این میخانه بگذرانیم و خوشی‌ها و شور و شوق‌ها در وجود ما جاری باشد، هنوز هم به دنبال حقیقت و هنر واقعی هستیم.