هوش مصنوعی: اگرچه ما در دنیای بیرون مکانی به عنوان خانه نداریم، اما مانند گنج‌هایی که در زیر زمین پنهان شده‌اند، دارایی‌ها و ارزش‌هایی داریم.

هوش مصنوعی: اگر از گل بی‌خار بالا برویم و سر بلند کنیم، می‌توانیم با دوربین به خارها که در چشمان‌مان هست، نگاه کنیم.

هوش مصنوعی: ما همیشه در نظر داریم که خطی نو و زیبا داشته باشیم، اما در عین حال زخم‌هایی بر دل داریم که مانند نگینی درخشان هستند.

هوش مصنوعی: تنها چیزی که از عاشقان در دشت عشق باقی مانده، رد پای آن‌هاست که ما در دنیای خود داریم.

هوش مصنوعی: ما جان خود را فدای چهره‌ های زیبا مانند خورشید می‌کنیم تا زمانی که نفس‌ های واقعی و زنده‌ ای مانند صبح داشته باشیم.

هوش مصنوعی: زمانی که از محدودیت‌های خود راضی شویم و به سوی نامحدود برویم، مانند اسبی هستیم که زیر زین، همتی قدرتمند و استوار داریم.

هوش مصنوعی: افراد با دانش و نامی هستند که ما هم از نظر وضعیت زندگی‌مان در شرایط سختی قرار داریم، اما ما اخلاصی داریم که مانند نقش یک نگین درخشان است.

هوش مصنوعی: به دورتر از خود برو، زیرا نقطه‌ی وحدت و مرکز تمامی احساسات و عواطف ما در دل‌مان است. اگر تنها به یک نقطه توجه کنیم، مانند پرگاری می‌شویم که فقط بر روی یک پا ساخته شده و در حرکت نیست.

هوش مصنوعی: ما تحت تأثیر وسوسه‌ها و مشکلات زندگی نیستیم و به همین خاطر زینت و نشانه‌های خاکی در چهره‌مان دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: ما در برابر دشت پرمحصول، مانند خوشه‌چینی عمل نمی‌کنیم و در آستین خود، فقر و نداری را پنهان کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: اگر نان جو بر سفره‌امان نباشد، باز هم نعمت دیگری داریم که آن زبان خوب است، مثل زبان گندم.

هوش مصنوعی: پیشانی چین‌دار تو مانند حاشیه‌ای بر ورق‌های دل ماست و دل ما، همچون غنچه‌ای است که از چین جبین تو نشئت می‌گیرد.