هوش مصنوعی: در دل شب، ناله‌هایی که سر می‌دهد، پرده از راز ما برمی‌دارد. این ناله‌ها به مانند زنجیری، دیوانگی ما را آزاد می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر سنگینی دل‌ها را در جدایی بررسی کنیم، متوجه می‌شویم که زخم تیغ تیز به کندی خون را خارج می‌کند.

هوش مصنوعی: عاشقان برای ابراز احساسات و عشق خود، به جای اینکه از شکر و شیرینی صحبت کنند، از درد و شکایت حرف می‌زنند. این احساسات عمیقشان مانند یک شمشیر عمل می‌کند که خون و جوهر آن را بیرون می‌ریزد، یعنی درد و رنجی را که در دل دارند نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر مادری که از رفتار ناپسند فرزندانش رنج می‌برد، در عوض عشق و محبتش را به آن‌ها منتقل می‌کند و همچون شیر، حمایت و نوازش خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر کسی که بدون فکر و تدبیر چیزی را بگوید، مانند کسی است که از آتش خجالت می‌کشد و در این حالت، ممکن است خنده‌ای که به او می‌رسد، تباه شود. مثل گل که از آتش می‌سوزد و زیبایی‌اش را از دست می‌دهد.