گنجور

غزل شمارهٔ ۲۷۴۰

عارفان را نکهت سیب ذقن جان می‌دهد
طفل مشرب جان برای نارپستان می‌دهد
با سبک‌روحان به نقد دل گرانی چون کنم؟
شمع در راه نسیم صبحدم جان می‌دهد
سر به دنبال جنون عشق نه، کاین باد دست
وسعت خاطر بیابان در بیابان می‌دهد
دل ز فکر پوچ خواهد باخت خود را چون حباب
کشتی ما را سبکباری به طوفان می‌دهد
پیش دریا آبروی خود چرا ریزد سد؟
قطره‌ای دارد گدایی، ابر نیسان می‌دهد
سهل باشد بند کردن ناخنی بر بیستون
پیش برق تیشه من کوه میدان می‌دهد

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

عارفان را نکهت سیب ذقن جان می‌دهد
طفل مشرب جان برای نارپستان می‌دهد
هوش مصنوعی: عارفان به دلیل زیبایی و طراوت خاصی که در عشق و عرفان وجود دارد، از عمق این احساسات جان تازه‌ای می‌گیرند. همچنین، روح‌های پاک و حقیقی با شیوایی و روشنی خاصی که دارند، برای عشق و زیبایی انگیزه‌ای تازه می‌آفرینند.
با سبک‌روحان به نقد دل گرانی چون کنم؟
شمع در راه نسیم صبحدم جان می‌دهد
هوش مصنوعی: چطور می‌توانم با روحیه‌ای آرام و سبک‌بال، بر دل سنگین و غمگینم غلبه کنم؟ گویی شمعی که در برابر نسیم صبحگاهی قرار دارد، در حال جان دادن است.
سر به دنبال جنون عشق نه، کاین باد دست
وسعت خاطر بیابان در بیابان می‌دهد
هوش مصنوعی: به دنبال عشق نباش، زیرا این باد آزاد و وسیع، وسعت دل را در دشت بی انتها می‌افزاید.
دل ز فکر پوچ خواهد باخت خود را چون حباب
کشتی ما را سبکباری به طوفان می‌دهد
هوش مصنوعی: دل وقتی به فکرهای بی‌معنا و بی‌ارزش مشغول شود، به نوعی خود را باخت خواهد داد. مانند حبابی که درون کشتی وجود دارد، این فکرهای پوچ باعث می‌شود که ما در برابر طوفان احساس سبکی کنیم و با مشکلات به راحتی مواجه شویم.
پیش دریا آبروی خود چرا ریزد سد؟
قطره‌ای دارد گدایی، ابر نیسان می‌دهد
هوش مصنوعی: چرا سد باید آبروی خود را در برابر دریا از دست بدهد؟ یک قطره آب گدایی می‌کند و ابر در فصل بهار باران می‌بارد.
سهل باشد بند کردن ناخنی بر بیستون
پیش برق تیشه من کوه میدان می‌دهد
هوش مصنوعی: بند کردن یک ناخن بر سنگ بیستون کار آسانی است ولی در مقابل ضربه تیشه من، کوه میدان را پس می‌دهد.