هوش مصنوعی: می‌گوید وقتی به شاخ گل نگاه می‌کنم، یاد تو و بازی چوگان می‌افتم و غنچه نیز مرا به یاد گوی در دستانت می‌اندازد.

هوش مصنوعی: نما و زیبایی خورشید روشن در انتهای دامن ابر، زیر موهای زیبا و تابناک تو، مرا به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: نور درخشان و خیره‌کننده‌ای که در دل ابرهای تیره و بارانی بهار می‌تابد، مرا به یاد نگاه جذاب و دلربای تو می‌اندازد.

هوش مصنوعی: وقتی شفق را می‌بینم، حال و هوای شهیدان برایم روشن می‌شود و ماه نو که از تیغ تو نمایان است، یادآور تو می‌شود.

هوش مصنوعی: نظم و زیبایی گوهری که در کام صدف وجود دارد، به من یادآوری می‌کند که یاد تو و دندان‌هایت در ذهنم باقی مانده است.

هوش مصنوعی: نقش و خطوطی که بر دور جام پر از شراب لاله‌ای است، یادآور لب‌های خوشبو و دلنشین توست.

هوش مصنوعی: هر غنچه و گلی که می‌بینم، مرا به یاد دل پرخونم می‌اندازد و یادآور می‌شود که لبخند تو همواره در ذهن من است.

هوش مصنوعی: در روز محشر، دل من به شدت می‌لرزد، مانند برگ بیدی که در باد می‌رقصد. این لرزش به خاطر یاد توست و چشمانت که همواره در خاطرم است.

هوش مصنوعی: در دل شیرینم، همانند حرف الف، جا می‌دهم و هر چیزی که از زیبایی و رقص تو به یادم می‌آید، در آن می‌گذارم.

هوش مصنوعی: در کنار باغ، مجموعه‌ای از گل‌های رنگارنگ به یاد من می‌آورد که چگونه اشعار تو در دیوانت، مانند این گل‌ها زیبا و دلنشین هستند.