هوش مصنوعی: زمانی که دل از لذت‌های ناب و شیرین غفلت کند، ناپاکی و بدی در زندگی بیشتر می‌شود. همچنین، وقتی از چیزهای باارزش دور شویم، کم‌کم ارزش چیزهای دیگر هم کاهش می‌یابد.

هوش مصنوعی: زندگی با سرعت بیشتری در حال گذر است و به همان اندازه که زمان می‌گذرد، فشار و هیجان آن نیز بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: چشم کسی که در غفلت است، با بو و حس پیرهن، بر روی پرده‌های خواب، چنین حالتی پیدا می‌کند که به آن افزوده می‌شود.

هوش مصنوعی: دوست داشتن کسانی که هنوز محبت آنها به پایان نرسیده، همیشه حسی عمیق و تمام نشدنی را به همراه دارد؛ مانند ماه نو که هر بار با نور مهر عالمتاب کامل‌تر و درخشان‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر لب‌های زیبا و رنگین او، چشمه‌ها در فصل بهار پرآب‌تر و سیراب‌تر می‌شوند.

هوش مصنوعی: آتش عشق و تشنگی باعث می‌شود که دامن سراب به شدت درخشش و جذابیت پیدا کند، و مانند پروانه‌ای که در نور ماه می‌رقصد، این احساسات در دل انسان شدت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: عشق باعث می‌شود که با هر بار افزوده شدن به زیبایی و جذابیت ها، تلاطم و پیچیدگی‌های آن نیز بیشتر شود.

هوش مصنوعی: کعبه نمی‌تواند از یکتایی و خالص بودن خود فاصله بگیرد، هر چقدر هم که از جهات مختلف به آن افزودگی داشته باشیم و زیبا و پرزرق و برقش کنیم.

هوش مصنوعی: ناخن نمکین تشنگی را می‌زند و در شب‌های مهتاب، میل و رغبت به نوشیدن بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: محبت و زیبایی در انسان‌ها باعث افزایش ارزش و اعتبار آن‌ها می‌شود، همان‌طور که قیمت یک گوهر با مقدار آب بیشتر می‌شود.