هوش مصنوعی: اگر چشمانم به این شدت اشکبار باشد، به تدریج به مانند آب‌های هامون می‌شود و در نهایت، مثل بید مجنون، طوفانی و آشفته می‌گردد.

هوش مصنوعی: قطره‌ای که در دست صدف قرار دارد، از تمام وابستگی‌های خود پاک شده و به آرامش رسیده است. این قطره به درون خود رجوع می‌کند و در عمیق‌ترین نقاط وجودش می‌غلتد.

هوش مصنوعی: اگر راه و روش فرد با تجربه‌ای به دانش و تعلیمات مناسب همراه شود، حتی یک کودک در آغاز یادگیری می‌تواند به حد و اندازه‌ی افلاطون برسد.

هوش مصنوعی: اشک‌های خونین بر گلوی من فشار می‌آورد و به لب‌های من نزدیک می‌شود، طوری که نفس کشیدن برایم دشوار شده است.

هوش مصنوعی: محصول زحمت و کار سخت یک کوه‌نورد هرگز نمی‌تواند در برابر عشق باقی بماند؛ حتی تیشه‌ای از فولاد که برای کارهای سنگین ساخته شده، در برابر پاهای گلین عشق خرد می‌شود.

هوش مصنوعی: در سرزمین ما، جایی که بی‌کلاهی و ساده‌زیستی نشانهٔ اصالت است، هر کسی که از مقام و نشانه‌های قدرت فاصله بگیرد، به مانند فریدون می‌شود؛ یعنی به شخصیتی بزرگ و برجسته تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: ای خَاک، مانند آفتاب و طلا، به دامن خود نعمت و برکت بده؛ چرا که هر چیزی که در تو بکاریم، روزی بزرگ و باارزشی خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر پسته‌اش به این اندازه در شکر غرق شود، خواب تلخ از چشمان بادام دور خواهد شد.

هوش مصنوعی: وقتی دل من مثل یک چراغ نسوزد و در آن آتش نگیرد، دیگر چهره آیینه نمی‌تواند از تصویر تو سرخ و زیبا شود.

هوش مصنوعی: در دل شب، صائب از دلش ناله‌ای می‌کشد و این ناله مانند لشکری از غفلت است که در نتیجه این حمله، همه چیز را آشفته می‌کند.