هوش مصنوعی: گل‌های خوشبوی باغ، چهره خندان تو را نگه می‌دارند و با هر بار چیدن گل‌ها، باغ تو زیباتر و شاداب‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: آب نمی‌تواند به دور چشم بیفتد چون حیرت از زیبایی تو با تابش خورشید قابل مقایسه نیست.

هوش مصنوعی: باغبان بی‌دلیل در بستن در تلاش است، چون چوبی که استفاده می‌کند مانع از رشد گل‌ها می‌شود و این جلوی زیبایی گلستان تو را می‌گیرد.

هوش مصنوعی: تشنگی در خواب با آب کمتر نمی‌شود، چرا که دوست داشتن عمیق و طاقت‌فرساست و صبر عاشق از خون اوست. چشم‌های فریبا و زیبا، باعث می‌شود که این عاشق نتواند طاقت بیاورد.

هوش مصنوعی: پای تو به مانند کوهی است که از شرم در دامن خود پیچیده و به خاطر زیبایی و وقار تو، کبک دَری نیز به آرامی و زیبایی در دور تو می‌گردد.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم قیامت را با قامت موزون تو مقایسه کنم؟ هیجان و شلوغی روز قیامت همچون غبار در دامن توست.

هوش مصنوعی: اگرچه زیبایی و نعمت‌های تو بسیار بیشتر از آن است که قابل شمارش باشد، اما برای مهمان تو تنها چیزی که اهمیت دارد، خوردن دل است.

هوش مصنوعی: طوطی‌های دیگر در اینجا سبزه‌های بیگانه هستند و فقط طوطی تو از شکرستان می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر اشک‌های چشمت که از غم و درد می‌جوشد، به خون میریخت، این خون در اثر زیبایی و تیزی مژه‌هایت رنگین می‌شد.

هوش مصنوعی: شفق خورشید نمی‌تواند مانع از پرواز و جست‌وخیز شود، زیرا او هیچ نگرانی از خون و رنج مردم ندارد.

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و وقار محبوبش اشاره می‌کند. او در توصیف موهای او از تشبیه به زلف‌های زیبای یک بازیگر استفاده کرده و نشان می‌دهد که چگونه این زلف‌ها در حرکاتش تاثیرگذارند و او را جذاب‌تر می‌کنند. همچنین، کلمه "تمکین" نشان‌دهنده‌ی استواری و خودباوری محبوب است، به طوری که هر حرکت او به زیبایی و شکوه خاصی بخشیده است. در کل، شاعر به جذابیت و قدرت تاثیرگذاری زیبایی محبوبش اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: در ابرهای تیره، نوری درخشان و خیره‌کننده به نظر می‌رسد، مانند اینکه چهره‌ای خندان در پس نقابی پنهان شده باشد.

هوش مصنوعی: افکار تو مانند تیر مژگانی هستند که به هدف نمی‌رسند و هیچ‌کدام از آنها ارزشی ندارند، پس دیوان تو هم نمی‌تواند شعری معتبر و با کیفیت باشد.