هوش مصنوعی: به خاطر آن چهره‌ی سرخ، عرقی به رنگ یاقوت به وجود می‌آید و زمانی که زمین به زمین می‌افتد، توانایی پذیرش دانه‌های گرانبها را پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: بلبل هرگز نمی‌تواند جای گل را با گلاب پر کند، زیرا او همیشه به دنبال دیدار گل است. مثل اینکه، شخصی که تشنه دیدار چیزی خاص است، هیچ‌گاه با کم‌ترین معیار قانع نمی‌شود.

هوش مصنوعی: نور محبت تو دل‌های پاک را تیره می‌کند؛ مانند اینکه شمع تحت حمایت وزش باد سرما قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: کسی که به دنبال کبوتر است، به نوعی بر این نارسایی‌های شوق خود در نامه‌نگاری گواهی می‌دهد.

هوش مصنوعی: از افرادی که روح سبک و روان دارند، کسانی که ارزشمند و گران‌قدر هستند، گاهی به دلیل سنگینی بار زندگی رنج می‌برند. مانند زمانی که یک سبو (ظرف) از شراب تهی می‌شود، سنگینی و ارزش آن بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: پادشاهی با قدرت و شجاعت خود، افراد ناتوان و بی‌نوا را به خود جلب می‌کند و این در حالی است که او خود را فراموش کرده و مانند موم که در عطر عنبر گم می‌شود، از اصل خود دور می‌شود.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به موفقیت و خوشبختی، گاهی لازم است که انسان فراموشی را تجربه کند، زیرا زمانی که خضر (نماد دانش و آگاهی) از زندگی سیراب می‌شود، ممکن است غافل از کمبودها و مشکلات گذشته مانند لب خشک سکندر (نماد توانمندی و جاه‌طلبی) شود.

هوش مصنوعی: به جای اینکه به چیزهای نزدیک و نزدیک‌تر توجه کنی، بهتر است از دور به آن‌ها نگاه کنی. زیرا هر چه ماه به آفتاب نزدیک‌تر شود، بیشتر کم‌نور و باریک‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: از دنیا دل‌زده شو و به آن وابسته نباش، زیرا که با گذر زمان رابطه‌ات با چیزهای ارزشمند بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: صائب می‌گوید که وقتی کسی بی‌دلیل و با حرف‌های بی‌معنی صحبت می‌کند، به مانند حبابی است که از میان بی‌پایه بودنش در واقعیت به هدر می‌رود. اگر انسان در برابر این گفتگوها سکوت کند، آن سکوت همچون غنچه‌ای ارزشمند می‌شود که به جای بیهوده‌گویی، به سمت پربارتر شدن می‌رود.