هوش مصنوعی: هر کسی که به یاد خدا می‌باشد، به دانش و آگاهی می‌رسد. همان‌طور که خاک، وقتی تسبیح می‌شود، بینا و توانای بیان می‌گردد.

هوش مصنوعی: ضعف و ناتوانی من باعث شده که دنیا برای من بزرگ و گسترده به نظر برسد، حتی هر تکه‌ای از خاک برایم مانند دامن وسیع صحرا می‌نماید.

هوش مصنوعی: هر کسی که در دنیا انصاف داشته باشد، در نظر کسانی که دل بزرگ دارند، هر اشتباهی که کند، قابل چشم‌پوشی خواهد بود.

هوش مصنوعی: شخصی که در جستجوی گوهری است و به زیر آب می‌رود، نباید در تماشای زیبایی‌ها غرق شود؛ چون این که او را از هدفش دور می‌کند، شبیه راهزنی است که در مسیر سست‌کننده‌ای قرار گرفته. در واقع، باید عبرت بگیرد و توجهش را به هدف معطوف کند.

هوش مصنوعی: نور دوربین مانند نوری که از جامه فانوس می‌تابد، هدیه‌ای از شمع را از نسیم می‌گیرد و به این ترتیب، چشم یعقوب به بینایی باز می‌شود.

هوش مصنوعی: دستت را بر قلبت بگذار، زیرا در دریای پرتلاطم زندگی، هر دستی که به سمت بالا می‌رود، نشان‌دهنده‌ی ناتوانی و کمبود توانایی است.

هوش مصنوعی: خواب را برای کوه‌کن به تصویر کشید، اما این تصویر شیرین و تلخ بود. چون کار به شدت دلپذیر شد، او خود را به دست گرفت و کنترل اوضاع را به عهده گرفت.

هوش مصنوعی: در سال‌های پیری، یاد جوانی‌ها در ذهن باقی می‌ماند و عشق، همانند یوسف که در داستان زلیخا مورد توجه قرار می‌گیرد، با زیبایی و جذابیت خود دل‌ها را به تپش می‌آورد.

هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت عاطفی باعث شعله‌ور شدن عشق می‌شود. وقتی عشق در دل روشن می‌شود، مانند شمعی است که پروانه‌ها را به سمت خود می‌کشاند و آن‌ها را متأثر می‌کند.

هوش مصنوعی: ساقی دل‌نشین از لب‌های خوش‌رنگش نوشیدنی سبز رنگی می‌ریزد که مانند رگ تلخی در می‌پیچد و به این ترتیب خوشمزه و دلپذیر می‌شود.

هوش مصنوعی: حسن در عشق گرفتار شده و مانند یک قمری، در حلقه‌ای از فرمان عشق به سر می‌برد. او مانند سروی است که طوقی بر گردن دارد و بر زمین انگشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: واعظ فقط برای دلسوزی صحبت می‌کند و وقتی درباره عذاب جهنم صحبت می‌کند، به این خاطر است که هر جا زبان به سخن بگشاید، سردی و سختی بر دل‌ها می‌نشیند.

هوش مصنوعی: وقتی تو در گلستان نمایان می‌شوی، گردن سروها به خاطر زیبایی‌ات عزادار می‌شود.

هوش مصنوعی: شوق و اشتیاق می‌تواند مسائل پیچیده و دشوار را حل کند، همان‌طور که در نهایت، آب گرانبهای گوهر به دریا می‌رسد.