هوش مصنوعی: وقتی دل انسان نسبت به دشمن نرم و مهربان شود، مانند سنگی است که با آتش تغییر شکل می‌دهد. در این حالت، سنگ سخت هم نرم و زیبا می‌شود.

هوش مصنوعی: ای نسیم بی‌رحم، دست از وزش بردار، زیرا صبح دل می‌سوزد و فقط گل را به حال خود رها کن تا باز شود.

هوش مصنوعی: زمانی که یوسف، که به مانند گل ناز است، از باغ خارج می‌شود، دست زلیخا به سوی او دراز می‌شود و لباس گلش را می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هرگز نافرمانی نمی‌تواند رحمت الهی را به خروش درآورد؛ بلکه وقتی انسان به حقیقت می‌رسد، مانند سیلی که به دریا می‌پیوندد، پاک و صاف می‌شود.

هوش مصنوعی: افراد متواضع و خاکی ارزش ارتباط و گفت‌وگو با یکدیگر را می‌دانند و حتی اگر کسی از دور مشاهده شود، به گرمی به او می‌پیوندند.

هوش مصنوعی: چشم‌ها به زیبایی خال صورت او خیره می‌شود و این زیبایی، مانند خورشید در آسمان، درخشان و دل‌فریب است.

هوش مصنوعی: گفت‌وگو با معشوق لذت زیادی دارد و من بر آن غیرت می‌ورزم که عاشق تنها بماند.

هوش مصنوعی: آیا این‌قدر از زیبایی و حقیقت دیدار او بوده است که عرق بر پیشانی‌اش نشسته و به مانند شراب می‌شود؟

هوش مصنوعی: صائب به این نکته اشاره می‌کند که وقتی در ذهن انسان به مسأله‌ای یا زیبایی خاصی فکر می‌کند، آن فکر به شدت در دل باقی می‌ماند و تبدیل به یک حس و احساس عمیق می‌شود. در واقع، او به تاثیر ماندگاری که اندیشه و یادگیری زیبایی‌ها می‌تواند بر دل بگذارد، اشاره دارد.