هوش مصنوعی: عشق یک مسیر نیست که به مقصد خاصی برسد و این همانند یک دریا نیست که ساحلی برای آن وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: برای مدت زیادی مانند مجنون باید در سختی و بی‌سر و سامانی زندگی کرد تا بالاخره یک راه نجات یا راهی برای فرار از این وضعیت پیدا شود.

هوش مصنوعی: ترس از تنهایی و همراهی با انسان‌های نامناسب، برای من بهتر است که در دشت تنها باشم تا اینکه با کسی همنشینی داشته باشم که ارزش همصحبتی نداشته باشد. این انتخاب نشان‌دهندهٔ اهمیت همصحبتی با انسان‌های شایسته است و تأکید بر ارزش تنهایی در مقایسه با ارتباط با افراد نالایق دارد.

هوش مصنوعی: می‌توانم سال‌ها در کنار حیوانات زندگی کنم و اگر کسی جاهل و نادان باشد، به آسانی بر روی یکدیگر می‌افتم و می‌خورم.

هوش مصنوعی: من با تمام وجود خود را در چالش‌ها و مشکلات قرار می‌دهم تا بتوانم راهی برای رسیدن به هدف و کامیابی پیدا کنم. در این مسیر، از ابزارها و امکاناتی که در دسترس دارم، به درستی بهره می‌برم.

هوش مصنوعی: اگر هزار بار هم آسمان زمین را غربال کند، باز هم جایی برای من که بی‌ثمرم نخواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر فردی روشنفکر و بصیر پیدا شود، می‌توانیم بفهمیم که مقام و کیفیت صحبت‌های ما و طوطی زیبا دهان چه‌قدر است.

هوش مصنوعی: کشتن تخم در زمین‌های خشک و بی‌خاصیت، فایده‌ای ندارد. من منتظرم تا زمین مناسبی پیدا شود.

هوش مصنوعی: هیچ قفلی وجود ندارد که نتوان آن را با آهی سوزان و دل‌سوزان باز کرد، هرجا که مشکلی پیش بیاید.

هوش مصنوعی: خودت را در ارزش‌گذاری به افرادی که توانایی درک و شناخت گوهران را ندارند، سرزنش نکن. صبر کن تا فردی با درک کامل و شایسته پیدا شود که ارزش واقعی تو را بشناسد.