غزل شمارهٔ ۲۶۶
ناامیدی بردهد اشکی که می باریم ما
رزق قانون می شود تخمی که می کاریم ما
هر که پا کج می گذارد ما دل خود می خوریم
شیشه ناموس عالم در بغل داریم ما
در شکار شوخ چشمان دست و پا گم می کنیم
ورنه آهو را به دام خویش می آریم ما
در کف عشقیم عاجز، ورنه در میدان رزم
شیر مردان را به مژگان جبهه می خاریم ما
نیست صائب قسمت کوتاه بینان هوس
آنچه از چشم سیاهش در نظر داریم ما
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ناامیدی بردهد اشکی که می باریم ما
رزق قانون می شود تخمی که می کاریم ما
هوش مصنوعی: ناامیدی باعث میشود که اشکهایی که میریزیم بیفایده باشند و زندگی به مانند قانونی میشود که حاصل تلاش و زحماتی است که میکاریم.
هر که پا کج می گذارد ما دل خود می خوریم
شیشه ناموس عالم در بغل داریم ما
هوش مصنوعی: هر کسی که قدمهایش را نادرست برمیدارد، ما با دلنگرانی خود را آزار میدهیم، زیرا ما از احترام و حراست از ارزشهایمان به شدت محافظت میکنیم.
در شکار شوخ چشمان دست و پا گم می کنیم
ورنه آهو را به دام خویش می آریم ما
هوش مصنوعی: در شکار افراد زیبا و دلربا، گاهی از خود بیخود میشویم و گیج و سردرگم میمانیم، در غیر این صورت به راحتی میتوانیم آنها را به دام بکشیم.
در کف عشقیم عاجز، ورنه در میدان رزم
شیر مردان را به مژگان جبهه می خاریم ما
هوش مصنوعی: ما در عشق به حدی ناتوان هستیم که اگر وضع دیگری داشتیم، در میدان جنگ میتوانستیم با ناز و فریب خود، دلهای شجاعان را بفریبیم و آنها را به خفت بیندازیم.
نیست صائب قسمت کوتاه بینان هوس
آنچه از چشم سیاهش در نظر داریم ما
هوش مصنوعی: قسمت کسانی که فکرشان کوتاه است، نمیتواند به آرزوهای بزرگ و بالاتر از خود برسد، هرچند که ما رویاهایی در ذهن داریم که مربوط به زیبایی و جذابیت فردی خاص است.
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۲۶۶ به خوانش پری ساتکنی عندلیب
حاشیه ها
1395/01/03 11:04
محسن شفیعی
در بیت اول
رزق قارون می شود تخمی که می کاریم ما
صحیح است
مطابق چاپ محمد قهرمان