هوش مصنوعی: اگر در بیابان، خار به پای مجنون می‌رود، اشکی که لیلی می‌ریزد، مثل جوی خون به هامون سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که کسی به می‌نوشی می‌رسد و به حالت نشئگی در می‌آید، دیگر نمی‌تواند به حال عادی خود بازگردد. آیا ممکن است که یاد لب‌های خوش‌رنگ و زیبا از خاطرش برود؟

هوش مصنوعی: اگر اسرار حکمت از تنهایی و خلوت فاش نمی‌شوند، پس چرا مانند شراب نارس، در لوله و خم فلسفه و اندیشه‌های فلاسفه قرار می‌گیرد؟

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر خودبرتربینی و فخر فروشی به اوج اعتبار می‌رسد، این موفقیت از عقل و فهم او نیست. زیرا او به زودی از مقام و جایگاه خود سقوط می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر به دیدگان خورشید و ماه نگریسته شود، شاید عالم تاریک و غمگین به چشم بیاید. این همه در صورتی است که آه ما به آسمان‌ها برود و تأثیری بگذارد.