هوش مصنوعی: اگر چهره زیبا و دلنشین از دل سنگ خارا محو شود، احساس آرزوی ما از دل سنگین و پر درد نیز محو می‌شود.

هوش مصنوعی: مجنون به خاطر عشقش به سرعت در حال گشتن دور دنیا است و نگهداری انرژی‌اش را از منبعی می‌گیرد که در هر جایی که می‌رود، او را همراهی می‌کند.

هوش مصنوعی: غرور زیبایی نمی‌تواند با تسلیم عشق یوسف به زلیخا از کنعان، در یک راستا قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: عمر انسان مانند یک سیل خروشان است و عدم مانند دریا، در حالی که ما مانند علف و خارهایی هستیم که در کنار این سیل حرکت می‌کنیم. در نهایت، این علف و خارها به دریا می‌رسند.

هوش مصنوعی: مرگ به زندگی ما سایه‌ای ناخوشایند انداخته است، در حالی که نقره‌ی خالص بدون هیچ ترسی در آتش می‌سوزد.

هوش مصنوعی: از فکر و یاد گلستان، دیگر خیالش راحت است؛ چرا که شبنمی که به خاطر نور خورشید از جای خود حرکت می‌کند، دیگر بر جای نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: صحبت و کلام نمی‌تواند تأثیری بر روح و ماهیت افرادی که مثل آهن دل‌سخت هستند بگذارد. آیا تیزی و نفوذ سوزن می‌تواند از نزدیکی مسیحا (که نماد شفابخشی و رهایی است) عبور کند؟

هوش مصنوعی: سخت است در مسیر عشق، درد و رنج را تحمل کردن. زخمی که در دل باقی می‌ماند، همچنان انسان را آزار می‌دهد، حتی اگر بر روی پا احساس درد کند.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، کسی که به خاطر زیبایی و جاذبه آن معشوق از خود بی‌خود می‌شود، حتی نمی‌تواند از حریم دل و احساسات خود محافظت کند.

هوش مصنوعی: شرم مجنون باعث شده تا او نتواند از زیبایی‌های چشم‌های غزالان غافل شود. حالا بدون کسی که مراقب باشد، لیلی به سمت صحرا می‌رود.

هوش مصنوعی: اگر داغ عشق چهره‌ی زیبا از دل من برود، اثر و یاد آن نیز به طور کامل محو خواهد شد.