هوش مصنوعی: به یاد روزهایی می‌افتم که دیگر کسی در باغ گل‌های تو نبود و عشق و محبت در دستان بوالهوسان نسبت به تو وجود نداشت.

هوش مصنوعی: بوسه‌های تو مانند یاقوت و با طراوت است اما رنگ و جلا ندارد. طوطی که باید با صدای خوش صحبت کند و شیرینی را به یاد بیاورد، در اینجا حضور ندارد.

هوش مصنوعی: بوی پیراهن یکی از عاشقان تو بود، اما عطر گل محرم به چاک گریبان تو نرسید.

هوش مصنوعی: موهای تو، هنگامی که نسیم سحر به آن می‌وزید، در کنار صورتت قرار می‌گرفت، اما نمی‌توانست دستی برای جمع کردن زلف‌های خوش‌بو و عطرآگینت پیدا کند.

هوش مصنوعی: در بیابان تشنگی، عطش به شدت احساس می‌شود و آرزوی پیدا کردن آب در دل تشنگان به اوج می‌رسد. اما به نظر می‌رسد که چاه آب مورد نیاز در جایی کاملاً ناپیدا و دور از دسترس است.

هوش مصنوعی: نگاه تو چنان نافذ و بی‌پرواست که مانند زهر بر سرمه اثر می‌گذارد و هیچ هنرمندی، حتی با دستانی ماهر، نتوانسته از زیبایی چشمانت برداشت کند.

هوش مصنوعی: چهره‌ات به گونه‌ای بود که تماشای آن بسیار آسان و دلنشین بود، اما دریغ که دستانی چون یغما از زیبایی‌ات در آغوش باغ گل‌های تو بی‌بهره مانده بودند.

هوش مصنوعی: این زمان، اوضاع برای همه تغییر کرده و به حالتی عمومی درآمده است، وگرنه قبل از این هیچ کس جز صائب در باغ و بستان تو، مانند بلبل نغمه‌سرا نبود.