هوش مصنوعی: شب، دل آسمان را با آه سردی پر کرده بود و صبح مانند روز قیامت، دفتری را گشوده بود.

هوش مصنوعی: جان خبری نداشت که در آینده چه مشکلات و سختی‌هایی را خواهد تجربه کرد، اما تنها به تماشای بازی‌های کودکان مشغول بود.

هوش مصنوعی: عشق و دلباختگی است که در دل من مانند کوه غم سنگینی می‌کند، اما ناگهان دستی به کمکم آمد و مرا نجات داد. اگر آن کمک نبود، احساس ناآرامی و اضطراب من، در عشق به شدت به من آسیب می‌زد و مرا رسوا می‌کرد.

هوش مصنوعی: شخصی در دل خود خیال شیرینی داشت و به کار کوهکن در بیستون فکر می‌کرد که شغف و مشغولیتی که پیدا کرده بود، برایش جذاب و دلنشین بود.

هوش مصنوعی: به خاطر ناتوانی‌ام، مانند گردنبندی زیبا، نگاه من به سمت تیغی است که او برای کشتن بالا برده است.

هوش مصنوعی: عشق مانند باده‌ای است که از جوانمردی و سخاوت پر شده و مانند گلی زیبا می‌درخشد. هر قطره‌ای که در جام زلیخا ریخته شده، نمادی از عشق و احساساتی عمیق است.

هوش مصنوعی: رشته جان من با دل آزاد و بی‌پروا، کاری می‌کند شبیه به آنچه سوزن با پیراهن مسیحا انجام داده بود.

هوش مصنوعی: این عبارت به این معناست که اگر صدف به خاطر لبخند شیرین تغییر کرده، قبل از آن، ابر ما عادت داشت که بر روی دریا با احساسی تلخ رفتار کند. به عبارتی، تغییرات و تحولات در روحیات و احساسات می‌تواند ناشی از اتفاقات خاص و شاداب‌سازی‌ها باشد.

هوش مصنوعی: دوش شخصی با چهره‌ای درخشان و جذاب که در جمع ما حضور داشت، در بیرون از حلقه دور ما، خودش را آماده کرده بود تا به ما بپیوندد.

هوش مصنوعی: سال‌هاست که در دشت لاله گریان زندگی می‌کند و اشک‌های مجنون، آنچه را که با دامن طبیعت انجام داده، به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: زندگی چه سختی‌ها و رنج‌هایی کشیده است تا بتواند از دل خود نقطه‌ای ناخواسته را پاک کند که به سختی نامش را سویدا گذاشته است.

هوش مصنوعی: سرو خوش قامت را دید و دلش را با شاخه گلی که برای رقص به بالا برده بود، مشغول کرد.

هوش مصنوعی: حسن بازیگوش او، صائب، دل را مانند تیر زخمی کرد، چنان که چشم‌ها در خون نوشتند نامه‌ای را که او نوشته بود.