هوش مصنوعی: در کنار دایه، زیبایی حسن و روشنی او جهانی را درخشان می‌کرد و در دل سنگ‌ها، این شعله شگفت‌انگیز و سرکش وجود داشت که تمام عالم را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: رابطه من با گلرخان امروز نمی‌تواند باشد، چون پرنده من در قفس با جوجه‌های تربیت‌شده است.

هوش مصنوعی: وقتی که من روشنایی پیدا کردم، در نظر من جهان تبدیل به جایی تاریک شد و زنگ یا غبار بر روی آینه من نشسته بود. این نشان می‌دهد که سرنوشت من در وضعیت خوبی نیست.

هوش مصنوعی: سوز و گداز عشق در دل من به شدت احساس می‌شود و این درد ناشی از زیبایی‌ام باعث می‌شود که مانند روشنایی روز، درخشان و روشن باشم.

هوش مصنوعی: در میان نیستان، قلم من مانند چشمی از شیر است که به خاطر تابش و گرمای جهان، درخشان و پرنور به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: هرچند صائب به خاطر این تاریکی‌ها از من آگاه شد، اما اعتبار و حیثیتم در نگاه دیگران مانند روشنی روز است.