هوش مصنوعی: ما مانند حباب‌هایی هستیم که از دل دوستان به وجود آمده‌اند و با نوشیدنی خالص و ناب پر شده‌ایم؛ ما افرادی ثابت قدم و پایدار در کنار این آب هستیم.

هوش مصنوعی: ما هیچ وقت بر دل کسی تأثیری نمی‌گذاریم، چون مانند ماهیانی بی‌زبان در آب هستیم و گفتار ما در حالتی ناپیدا و ناملموس است.

هوش مصنوعی: چراغ عشق، حتی در تاریکی و خاموشی، می‌تواند روشنی‌بخش باشد. ما همچون پروانه‌ای بی‌تابی می‌کنیم که به سمت آتش می‌رویم، بی‌آنکه از هلاکت خود آگاه باشیم.

هوش مصنوعی: زندگی در دنیا به گونه‌ای است که خواب آلودگی و عدم آگاهی ما را از حقیقت دور می‌کند. به رغم زیبایی‌هایی مثل گل‌ها، ما مانند شبنمی هستیم که بر روی غنچه‌ها خوابیده‌ایم و این خواب، مانع درک و دید ما از واقعیت است.

هوش مصنوعی: سرنوشت و مشکلاتی که در زندگی داریم، باعث می‌شود نتوانیم به هم بپیوندیم. در غیر این صورت، حتی با موهای یار نیز می‌توانستیم همسان و کنار یکدیگر باشیم.

هوش مصنوعی: ما فقر را از چشم دیگران پنهان می‌کنیم و به رغم اینکه در واقع در لباس سادگان و زاهدان هستیم، تلاش می‌کنیم که ظاهری آراسته و خوب داشته باشیم.

هوش مصنوعی: کاروانی که ما جزء آن هستیم، از مقام و موقعیت خود آگاه نیست. ما همچون آینه‌ای هستیم که در دنیای پر حرکت و تغییر، از سنگینی و بار زندگی آزادیم و در واقعیت وجود خود، سبکی و طراوت داریم.

هوش مصنوعی: ما نمی‌توانیم از دایره‌ی خود خارج شویم و در دنیای آفرینش مثل گردابی در حال چرخش هستیم.

هوش مصنوعی: ما از خطراتی که دور و بر ما را احاطه کرده اند غافل هستیم و در عین حال خود را محکم و مقاوم می‌پنداریم؛ در حالی که حوادث ناگهانی و دشواری‌ها مانند سیل به آسانی می‌توانند به ما آسیب برسانند. ما در خواب غفلتیم و توجهی به این تهدیدات نمی‌کنیم.