هوش مصنوعی: من آن دریایی نیستم که بخواهند با برگ‌هایم بپوشانند یا با صحبت‌های آرامش‌بخش، حالم را خراب کنند.

هوش مصنوعی: از روشنایی عشق و زندگی بهره می‌برم، حتی اگر بارها مرا خاموش کنند، مانند چراغی که در شب می‌درخشد.

هوش مصنوعی: عشق و علاقه من به این دنیا و ویژگی‌های آن بسیار عمیق است، اما اگر مردم مرا فراموش کنند، این عشق تا چه حد می‌تواند تاثیرگذار باشد؟

هوش مصنوعی: تنها با لمس و حضور زنی زیبا و خوشبخت می‌شوم و احساس سرمستی می‌کنم، که مانند شیر شاداب و سرشار از انرژی صبحگاهی، خود را به من نزدیک کند.

هوش مصنوعی: در روشنایی می، طعم تلخی به رگ‌ها می‌رسد، اگر از پنبه‌ای نرم گوشم را پر کنند و بی‌خبر بمانم.

هوش مصنوعی: سال‌هاست که به خاطر بی‌قراری و دلشوره‌ام، پیچ و تاب می‌زنم و امید دارم که مانند رشته‌ای طلایی، مرا با گوهری ارزشمند درآمیزند و به آرامش برسانند.

هوش مصنوعی: زمانی که مرا خاموش کنند، دلم روشن خواهد شد؛ زیرا در روشنایی روز، نوری در چهره‌ام نیست.

هوش مصنوعی: من به سرعت به یاد موجودات و دنیا می‌آیم حتی اگر فراموشم کنند.

هوش مصنوعی: آسمان به من بی‌دلیل سختی و مشکل می‌دهد. من آن شمعی نیستم که بتوانند در سایه و پنهانی مرا مخفی کنند.