غزل شمارهٔ ۲۵۸۹
با کمند زلف، خوبان بر صف دل می زنند
آه ازین دزدان که ره را با سلاسل می زنند
رهروان کعبه دل بی مروت نیستند
کاروان را می کنند آگاه و غافل می زنند
نقش حق چون موج آب زندگانی در نظر
ساده لوحان بر دل خود نقش باطل می زنند
می نهند آنان که دندان خموشی بر جگر
بخیه آسودگی بر رخنه دل می زنند
از تنور لاله طوفان خزان سر می کشد
عندلیبان رخنه دیوار را گل می زنند
غنچه خسبانی که سر در جیب فکرت برده اند
باده گلرنگ را در پرده دل می زنند
صائب آن جمعی که زخم زندگانی خورده اند
بی تأمل سینه بر شمشیر قاتل می زنند
غزل شمارهٔ ۲۵۸۸: خام دستانی که پشت پا به دنیا میزنندغزل شمارهٔ ۲۵۹۰: هر که خود را بشکند در دیده هایش جا کنند
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
با کمند زلف، خوبان بر صف دل می زنند
آه ازین دزدان که ره را با سلاسل می زنند
هوش مصنوعی: با دیدن زیباییهای خوبان، دلها به شوق میآید و در انتظار عشق میسوزند، ولی افسوس که برخی افراد بدخواه، راه رسیدن به این عشق را با زنجیر و موانع بستهاند.
رهروان کعبه دل بی مروت نیستند
کاروان را می کنند آگاه و غافل می زنند
هوش مصنوعی: مسافران کعبه دل، افرادی بیرحم و بیمروت نیستند. آنها کاروان را در جریان قرار میدهند و به کسانی که غافلند نیز آگاهی میدهند.
نقش حق چون موج آب زندگانی در نظر
ساده لوحان بر دل خود نقش باطل می زنند
هوش مصنوعی: نقش حقیقت مانند موجی از آب در نظر کسانی که بیخبرند، به گونهای نشان داده میشود که خود را دچار توهمات و درکهای نادرست میکنند.
می نهند آنان که دندان خموشی بر جگر
بخیه آسودگی بر رخنه دل می زنند
هوش مصنوعی: افرادی که درد و سکوت را در دل خود تحمل میکنند، در عین حال آرامش و آسودگی را در وجودشان احساس میکنند.
از تنور لاله طوفان خزان سر می کشد
عندلیبان رخنه دیوار را گل می زنند
هوش مصنوعی: در حالی که گلهای لاله در حال رشد و شکفتن هستند، طوفان خزان به آرامی از تنور آنها بیرون میآید و به پرندگان میآموزد که دیوارهای سرسبز را با گلها بپوشانند.
غنچه خسبانی که سر در جیب فکرت برده اند
باده گلرنگ را در پرده دل می زنند
هوش مصنوعی: غنچهای که خوابش بردهاند و در دنیای افکارش پنهان شده، بادهای رنگین از گل را در دلش احساس میکند و در خود میپروراند.
صائب آن جمعی که زخم زندگانی خورده اند
بی تأمل سینه بر شمشیر قاتل می زنند
هوش مصنوعی: افراد زیادی که در زندگی درد و رنج کشیدهاند، بدون تردید و فکر، بر روی تیغ قاتل حمله میکنند.