هوش مصنوعی: کیست که در دل عالم نغمه‌ای ایجاد کند و هیجان و شادی به ارمغان بیاورد؟ کسی که می‌تواند افکار و اندیشه‌های ما را از مسائلی که ذهن ما را مشغول کرده، دور کند.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره دارد به این که دنیا و حرکت‌های آن به طوری است که هیچ نقص و کمبودی در آن وجود ندارد. حتی اگر شخصیت بزرگی مانند سلیمان بر یک مور سایه بیفکند، این موضوع به خودی خود نمی‌تواند حاکی از نقصان یا عیب باشد. به عبارتی، هر چیزی در جای خود قرار دارد و بخشی از نظام بزرگ‌تری است.

هوش مصنوعی: عاشق نیست که بتواند دل معشوق را به آشفتگی و شوق وادارد. اگر این کار آسان بود، هر طوطی هم می‌توانست با گفتن کلمات شیرین دل را شاد کند.

هوش مصنوعی: راهرو در خانه به آرامش لنگر نیاز دارد و خواب خود را مانند دوربینی به گوشه‌ای از گور می‌اندازد تا در تنهایی به آن فکر کند.

هوش مصنوعی: به خود مغرور نشو و از آه و ناله کسانی که ضعیف‌تر هستند غافل نباش، زیرا این بی‌اهمیتی ممکن است سبب شود که به یک‌باره مقام و ارزش کسی که به‌شدت قدرت‌مند است، از او گرفته شود.

هوش مصنوعی: بدبختی و تنهایی می‌تواند باعث شود که انسان به خاموشی و سکوت بگراید، به‌طوری که در تاریکی شب، مانند شمعی خاموش، حس و شعور او به خواب رود و نتواند به درک روشنی دست پیدا کند.

هوش مصنوعی: خانه او همواره پر از شلوغی و فعالیت است و هیچ‌گاه خالی نمی‌شود. همان‌طور که کمان با کشش قدرتمندش همیشه آماده شلیک است، کسی که کارهایش را با تلاش و قدرت انجام می‌دهد، هرگز با تهی بودن مواجه نمی‌شود.

هوش مصنوعی: دیدن زیبایی سیمین، مرا به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد و مانند این است که لرزشی بر وجود من می‌افتد و شمعی که بوی کافور دارد، بر پروانگی‌ام تأثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: با افرادی که دل را می‌آزارند، با صبر و تحمل رفتار کن، چرا که با وجود تمام مشکلات، ارزش و مقام شهد هیچ‌گاه پایین نمی‌آید، همان‌طور که اگر کسی سدی در برابر زنبور قرار دهد، باز هم زنبور در کار خود تأثیرگذار خواهد بود.

هوش مصنوعی: از فکر کردن می‌توان فهمید که صائب به عیب‌های خودش آگاه است و افسوس بر کسی که این آینه را دور بیندازد و به خود ننگی نداشته باشد.