گنجور

غزل شمارهٔ ۲۵۶۹

عشق او جا در دل دیوانه خالی می کند
روشنایی جای خود در خانه خالی می کند
در دل هر کس که مهمان می شود عشق فضول
خانه را اول ز صاحب خانه خالی می کند
عشق بر می دارد از دل بار کلفت حسن را
دامن اطفال را دیوانه خالی می کند
گریه بر خاک شهید خویش کردن عار نیست
شمع دل بر تربت پروانه خالی می کند
گر نباشد زهر چشم آن نگاه آشنا
خانه دل را که از بیگانه خالی می کند؟
در هوای آن لب میگون، لب مخمور من
هر نفس آغوش چون پیمانه خالی می کند
بر سریر خم مربع می نشیند همچو خشت
هر که قالب را درین میخانه خالی می کند
گریه خواهد کرد صائب محرم بزمش مرا
سیل جای خویش در کاشانه خالی می کند

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

عشق او جا در دل دیوانه خالی می کند
روشنایی جای خود در خانه خالی می کند
هوش مصنوعی: عشق او در قلب دیوانه توجه و نور را از بین می‌برد و جای روشنایی را در زندگی‌اش می‌گیرد.
در دل هر کس که مهمان می شود عشق فضول
خانه را اول ز صاحب خانه خالی می کند
هوش مصنوعی: وقتی عشق به دل کسی وارد می‌شود، قبل از آنکه بر صاحب دل مسلط شود، ابتدا باید فضای دل را از هر چیز دیگر خالی کند.
عشق بر می دارد از دل بار کلفت حسن را
دامن اطفال را دیوانه خالی می کند
هوش مصنوعی: عشق از دل، سنگینی و بار سنگین زیبایی را برمی‌دارد و دامن کودکان را خالی از دیوانگی می‌کند.
گریه بر خاک شهید خویش کردن عار نیست
شمع دل بر تربت پروانه خالی می کند
هوش مصنوعی: گریه کردن بر خاک شهید خود عیب نیست. مانند شمعی که بر روی قبر پروانه، نور می‌افشاند.
گر نباشد زهر چشم آن نگاه آشنا
خانه دل را که از بیگانه خالی می کند؟
هوش مصنوعی: اگر نگاهی آشنا و زیبا وجود نداشته باشد، زهر چشم آن نگاه می‌تواند خانه دل را از بیگران خالی کند؟
در هوای آن لب میگون، لب مخمور من
هر نفس آغوش چون پیمانه خالی می کند
هوش مصنوعی: در فضای شیرین و دلنشین آن لب زیبایی، هر لحظه لب‌های سرخوش و نشئه من مانند یک جام خالی، آغوشی گسترده را نشان می‌دهد.
بر سریر خم مربع می نشیند همچو خشت
هر که قالب را درین میخانه خالی می کند
هوش مصنوعی: هر کسی که در این میخانه، قالب را خالی می‌کند، همچون خشت بر تختی نشسته است.
گریه خواهد کرد صائب محرم بزمش مرا
سیل جای خویش در کاشانه خالی می کند
هوش مصنوعی: صائب در محفل خود به شدت متاثر خواهد شد و احساس تنهایی و emptiness (خالی بودن) او را غمگین می‌کند، به‌طوری‌که گویی اشک‌هایش همچون سیلی در خانه‌اش جاری می‌شود.