هوش مصنوعی: اگرچه در نگاه اول به نظر می‌رسد که زیبایی می‌خواهد آرامش را تجربه کند، اما حقیقت این است که مانند آهویی که آماده فرار است، این زیبایی در دل خود نفسی برای گریز دارد.

هوش مصنوعی: اگر چمن به شکل زیبا و مرتب درآید، چه اشکالی دارد که در گلستانی که مشغول چیدن گل‌ها هستند، نگاه و تماشا کردن کار آن‌ها مناسب و لازم است.

هوش مصنوعی: نگاه به آن سیب‌گونه که زیر پرده‌ای از شرم پنهان است، با حرارت خاصی منجر به چکیدن آب دهان می‌شود.

هوش مصنوعی: قامت زیبای او مانند سرو است و با آن زیبایی، بر روی زمین سایه‌ای می‌اندازد که گویی مشغول تمرین خط‌نویسی است.

هوش مصنوعی: هر چند دل‌ها مانند دانه‌های تسبیح در هر رشته‌ای به زیبایی زلف او دل بسته‌اند، اما همچنان دل‌ها به تپیدن ادامه می‌دهند.

هوش مصنوعی: اگر سنگ عقیق بتواند کمی از تشنگی را کم کند، لعل او با دیدنش تشنه را سیراب می‌کند.

هوش مصنوعی: در دوران پیری، بدزبانان و ظالم‌ها هیچ‌کس را نمی‌بخشند و همچنان به ظلم و ستم ادامه می‌دهند. به‌راستی، درختی که به‌سختی خم می‌شود، چگونه می‌تواند به آسانی از تیرگی و خشونت دست بردارد؟

هوش مصنوعی: شکایت از تقدیر و سرنوشت نتیجه‌ای جز پشیمانی ندارد. مثل این که شیر وقتی بچه‌اش را از پستان خود جدا می‌کند، احساس درد و ناراحتی می‌کند.

هوش مصنوعی: زاهدی که فقط در مورد روح و معنویت صحبت می‌کند و به دنیا و لذت‌های آن بی‌توجه است، در اصل مانند شمشیری از چوب است که فقط برای نمایش تهدید می‌کند و در واقع هیچ تأثیری ندارد.

هوش مصنوعی: در درک و عقل هر فردی، حتی کسانی که فهم سطحی دارند، چیزهای کوچک و بی‌اهمیت می‌تواند مانع از دیدن بهتر و پیشرفت آن‌ها شود.

هوش مصنوعی: با تأمل و دقت می‌توان گفت که گفته‌های درست و منطقی همچون باده‌ای ناهموار، با صافی و بدون اختلال، به آرامی و تدریجاً مفهوم خود را نمایان می‌کنند.