هوش مصنوعی: وقتی او با ناز و elegance خود حرکت می‌کند، ما از دست درک و هوش خود خارج می‌شویم. آغوش ما به مانند دیواری است که به خاطر دوری از او، خالی و بی‌محصول مانده است.

هوش مصنوعی: عشق به ما آمد و شعلۀ آتش را در مقام ما روشن کرد. این کار خوبی بود، زیرا بار سنگینی بر دوش ما بود که حالا خراشیده و ترمیم شده است.

هوش مصنوعی: ما را جوهر وجودی‌امان به مانند عقیق نشان می‌دهد و از این باده، کوشش و خلاقیت ما بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: جام ما پر از نغمه‌های دل‌انگیز و دردآور است. لطفاً از نزدیک شدن به لب‌های خاموش من دست بکشید.

هوش مصنوعی: صدای نعره‌ی ما، سکوت را می‌شکند و مانند آتش در دل خاک، انرژی و حرارت ما را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: ما در مکان پرستش، مانند سبویی که به ما پشتیبانی می‌دهد، قرار داریم. پس لطفاً به ما دست نوازش نیفکنید و بر دوش‌مان فشار نیاورید.

هوش مصنوعی: صائب، تو نیستی که به دردهای عمیق قلب ما نزدیک شوی. بهتر است از احساسات شدید و تپنده ما دوری کنی.