هوش مصنوعی: در نگاه ما، پرواز کردن به مانند شعله‌ای است که در انتهای مسیر به اوج خود می‌رسد. شروع ما، نقطه‌ای بود که با اوج تلاش و هدفمان به آن رسیدیم.

هوش مصنوعی: آن چنان که عطر گل از برگ آن قوی‌تر می‌شود، راز ما هم بدون پرده و آشکارتر از پرده‌پوشی‌اش نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: دل ما با بستن چشم از دنیا به موفقیت رسید و توانست هدف خود را که در پنهان بود، باز یابد.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه دست سرنوشت به ما آسیب زیادی زده، اما هنوز آهنگ دلنشینی از ساز ما خزید و بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: اگرچه در ظاهر به نظر می‌رسد که ما توانایی و نیروی زیادی داریم، اما همچنان مانند تیری هستیم که در دست کمان قرار گرفته و در واقع وابسته به آن کمان هستیم تا پرواز کنیم.

هوش مصنوعی: ما در کشف معانی ظریف موفق بوده‌ایم، اما در دل داغ‌ها و مشکلات، موانع زیادی را تجربه کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: کوه قاف پیش ما به گونه‌ای ایستاده که مانند سپر عمل می‌کند. کسی که شجاعت و قدرت پرواز هم‌چون ما را داشته باشد، کیست؟

هوش مصنوعی: زمین به طور کامل از صدای ما پر شده است، هرچند که هیچ کس صدای ما را به آرامی نشنیده است.

هوش مصنوعی: گوش مردم سنگین شده و نمی‌شنوند، وگرنه گل‌ها از شادی به وجد می‌آیند و خود را به آتش آواز ما می‌سپارند.

هوش مصنوعی: نور خورشید درخشانی، چشمان مرا می‌سوزاند، ای روشنگر، دستت را از پرده‌ی ما کوتاه کن.

هوش مصنوعی: هر دلی که سنگینی‌اش بیشتر از فولاد باشد، مانند سینه‌ای است که به سادگی در برابر شکارچی پرنده‌ای چون شهباز قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر دیگران از شراب انگور شاد و سرخوش شوند، نشان‌دهنده‌ی زیبایی و رنگینی می‌باشد که مرتبط با دنیای عشق و شادی است، به ویژه در شیراز.