هوش مصنوعی: چشمش در پی شکار ما به بیماری دچار می‌شود و خود را ناتوان می‌کند، مانند آهویی که در دام ما افتاده است.

هوش مصنوعی: خانه ما در میان سیلاب اشک خراب شده است. متاسفم برای زمانی که صرف تعمیر آن می‌شود.

هوش مصنوعی: راه زلف او به پایان نمی‌رسد و هرچقدر هم که پیش بروی، به سر نمی‌رسد؛ گرچه موی او در نهایت کوتاه نیست و همچنان به زیبایی خود ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر بر ما گناهی را مرتکب شدی، پس ما را ببخش، ای پیر مغان، زیرا ما نیک می‌دانیم که تقصیر از ما بوده است. ما همواره در جستجوی حقیقت و معرفت هستیم.

هوش مصنوعی: ای خاکی که در مسیر ما قرار داری، انگار که دردی را به ما القا کن و نوشیدنی‌ای از آن درد به ما بده تا بتوانیم شرمندگی‌مان را از چهره‌مان بشوییم و تقصیرهای‌مان را پنهان کنیم.

هوش مصنوعی: خون تازه شبیه جوی شیر روان می‌شود و اگر شمشیر ما به کمر بیستون برسد، مانند زخم عمیق عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: بسیار اتفاق افتاده که اشتباهات به سادگی باعث خنده‌های طعنه‌آمیز شده‌اند. به طوری که با وجود تلاش‌ها و جنگ‌هایمان، گاهی اوقات خنده و تمسخر بر کارهای ما سایه می‌افکند.