هوش مصنوعی: در میخانه، از صمیم قلب، به رغم اینکه ما از خطاهای خود پشیمان نیستیم، خواب‌های پنهانی در دل ما وجود دارد که دیده بیدار ما آنها را درک می‌کند.

هوش مصنوعی: در شرایط سخت، ما دیگر مثل گذشته تاب و تحمل نداریم. گویی که فشار و مشکلات به حدی رسیده که مثل سیلاب، دیوارهای ما را تهی کرده و ویران می‌کند.

هوش مصنوعی: اشک‌های شوق و دل‌نشین مانند زنگی از کلفت (خدمه) دل را می‌برد و مانند آب پاک و گرانبها در بازار ما نشسته است.

هوش مصنوعی: ای سلیمان، اینقدر در کارها استقامت نکن، زیرا حتی ناخن یک مورچه می‌تواند گرهی از مشکلات ما را باز کند.

هوش مصنوعی: پیری از آسمان با دل سنگین، جان ما را خرید و به این ترتیب قامت ما خم شد، انگار که به زنجیر تنهایی و افسردگی در آمده‌ایم.

هوش مصنوعی: از نوع دل چه سوالی داری؟ هر چه را که لازم است ببینی، ببین؛ چون در بازار ما، ماه کنعان (زیبایی و ارزش) یک خریدار است.

هوش مصنوعی: هیچ تعمیر و بهبودی به دیوار خراب خضر نمی‌رسد، چون معمار ما اگر به خودخواهی و منت پروری رو آورد، نمی‌تواند آن را درست کند.

هوش مصنوعی: نور لطف و محبت خداوند بر دل ما تابیده و باعث خوشحالی ما شده است، اما اشک‌های شادی که از دل‌مان جاری می‌شود، همچون چشمه‌ای تلخ در زندگی ما پر از دلتنگی و اندوه است.

هوش مصنوعی: گلبرگ‌های غنچه شکفته شدند، اما احساسات درونم هنوز باز نشده است. در چه زمانی این گره در سرنوشت ما به هم پیوسته است؟

هوش مصنوعی: به تعبیر شاعر، تنها به موضوع عشق و دلدار نپردازید و از بیان هر چیزی که به احساسات و عواطف ما آسیب می‌زند، خودداری کنید.