هوش مصنوعی: خانه به دوش کسی است که در کوچه‌ها قدم می‌زند و زنجیرهایی به پای او بسته شده است. آیا او می‌تواند در چنین وضعیتی خانه‌اش را درست کند و آن را ترمیم کند؟

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که چه بسا زندگی و جوانی با مرگ و فانی شدن در تضاد است. در اینجا اشاره می‌شود که جوانی و زیبایی، همانند دختر رز، به واسطه مرگ و زوال، به کهنسالی مبدل می‌شود و این نشان‌دهنده روند طبیعی زندگی است. در واقع، مرگ به نوعی به جوانی و زندگی پایان می‌دهد و این چرخه طبیعی باعث می‌شود تا جوانی به پیری تبدیل شود.

هوش مصنوعی: خطر را به جان نمی‌خرم و اجازه نمی‌دهم که آتش دشمن به من نزدیک شود. چرا که خون ما مانند آتش داغ و تند است که می‌تواند برای آن کس که می‌خواهد به ما آسیب بزند، خطرناک باشد.

هوش مصنوعی: قبل از این، چون کار و تلاش در عشق کم بود، کوهکن (کسی که سنگ می‌کَند) توانسته بود این آب را به شیر تبدیل کند و کار بزرگی انجام دهد.

هوش مصنوعی: شکر خدا را که به خاطر محبت، در پایان دل‌تنگی ما، عشق مانند شمعی در تنهایی‌مان تأثیر گذاشت.