هوش مصنوعی: آنچه که من با زحمت زیاد و با دشواری به دست آورده‌ام، چه کسی می‌تواند مانند فرهاد با توانایی خود کوه بیستون را بکند؟

هوش مصنوعی: بنده‌ای که به آزادی متمایل است، لیاقت آن را دارد، اما چگونه می‌توان بنده‌ی شایسته‌ای را آزاد کرد؟

هوش مصنوعی: حسودان هرگز نمی‌توانند با کلمات خود لطمه‌ای به تو بزنند، در حالی که دل من با زلف تو مانند شانه‌ای نرم، به آرامی نوازش می‌کند.

هوش مصنوعی: درد و رنج من از سوالات دوستان به شدت افزایش یافته است، طوری که عید برایم تلخ و بی‌مزه شده و به جای اینکه شاد شوم، فقط احساس ناخوشایندی دارم.

هوش مصنوعی: همه چیز در جهان به هم ارتباط دارد و به هم وابسته است. کسی که دل یک نفر را شاد می‌کند، بر کل جهان تأثیر مثبت می‌گذارد و سبب خوشحالی آن عالم می‌شود.

هوش مصنوعی: دستش را در آب حیات شست و معمار خداوند، دیوار یتیمی را اگر ترمیم و آباد کرد.

هوش مصنوعی: هرچند من در ظاهرم از خاک و آب ساخته شده‌ام، اما عشق و آرزوهای بزرگ در درونم نهفته است؛ می‌توان با همین مقداری که دارم، مکان‌های زیبا و دلنشینی مثل بتخانه‌ها را آباد کرد.

هوش مصنوعی: این غزل را صائب قبلاً نوشته بود، اما برای بهتر شدن آن از نیروی الهام دیگری کمک گرفته است.