هوش مصنوعی: این دنیا و مشکلات آن نتوانستند مرا غمگین کنند و اشک‌هایم هم نمی‌توانند احساساتم را تحت تاثیر قرار دهند.

هوش مصنوعی: به خاطر یتیم بودنم، اشک‌هایم مانند گوهری است که با آب شسته می‌شود، اما دلتنگی و غم درونم را هیچ‌کس نمی‌تواند از بین ببرد.

هوش مصنوعی: خاک هرگز نمی‌تواند جای آب را برای تشنگان پر کند. اگر چه شراب موقتی انسان را غرق در سرخوشی می‌کند، اما تأثیر تریاک هم نمی‌تواند این مشکل را حل کند.

هوش مصنوعی: هر کس در گفتارش حرفی می‌زند، اما به مانند گلوله‌ای است که به جنت دربسته برخورد می‌کند و در واقع، هیچ‌کس نمی‌تواند عمق آن سکوت و عدم درک را درک کند.

هوش مصنوعی: هرچند که شخصی می‌تواند با ترفندها و ناراحتی‌هایش از یک منبع، مانند یک آستین، اقدام کند و کارهای مختلفی انجام دهد، اما نمی‌تواند از دل خود گره‌های درونی‌اش را بگشاید و رنجش‌ها را حل کند.

هوش مصنوعی: دل غمگین و بی‌تاب ما به خاطر محدودیت‌ها و تنگی‌های این گلستان، نتوانست به خواسته‌هایش برسد و از دردش فریاد بزند.

هوش مصنوعی: آه بر کسی که در شب‌ها به دنبال بهره‌مندی از موقعیت‌ها و فرصت‌های خوب بود، اما نتوانست خواب خود را ترک کند و به این هدف برسد.

هوش مصنوعی: از دل‌های خونین، بوی درد به مشام می‌رسد و آن‌ها نتوانستند از انتشار درد و اندوه خود جلوگیری کنند.

هوش مصنوعی: ما از دنیای مادی و بی‌ارزش خارج شدیم و نمی‌توانیم در این زمین، ریشه‌دار شویم یا رشد کنیم.

هوش مصنوعی: در ماه عید، دل من از ناملایمات پاک نشد و نتوانستم زنگارهای این آینه را تمیز کنم.

هوش مصنوعی: با چشم خالی چه می‌توان کرد از نعمت‌های زمین؟ پر شدن چشم، گنجایش خاک را نمی‌تواند برطرف کند.