هوش مصنوعی: خط لب تو که همانند لعل است، بدون آب نمی‌تواند به خوبی نمایان شود؛ مثل اینکه سنگ عقیق ناب هم بدون آب نمی‌تواند جلوه‌اش را نشان دهد.

هوش مصنوعی: هرچند خط عشق در داستان سرایی آتشین است، ولی نگاه فریبنده تو نتوانست مرا در خواب غافل کند.

هوش مصنوعی: اضطراب و بی‌قراری به مانند جواهری در آب آشکاری می‌شود؛ اما اتصال آن به دل بیمناک و بی‌قرار موجب تسکین نخواهد شد.

هوش مصنوعی: دل من هرگز آرام نگرفت و نتوانست جای این تپش‌های ناگهانی را در سینه‌ام به خود بگیرد. آن لحظات پر آشوب و ناآرامی همچنان مرا تحت‌فشار قرار می‌دهند.

هوش مصنوعی: هر کس که نتواند از دنیای علل و اسباب جدا شود، بیشتر در خواب خود غرق خواهد شد و آگاهی‌اش کمتر می‌شود.

هوش مصنوعی: عمر ما در زیر آسمان به سرگشتگی گذشت و در دل مشکلات نتوانستیم به آرامش برسیم، همانطور که لنگر در گرداب نمی‌تواند به ساحل برساند.

هوش مصنوعی: در کنار آب حیات، از شدت تشنگی جان می‌سپارد، در حالی که رفتار گرم و محبت‌آمیز کسی نمی‌تواند دل را سیراب کند.

هوش مصنوعی: وقتی می‌گویم که شراب را به آب زندگی تشبیه کنم، باید بگویم که شراب نمی‌تواند یک تشنه را به اندازه کافی سیراب کند.

هوش مصنوعی: ما هیچ وقت از آسمان نعمت و شادی دریافت نکردیم و حتی گرمای پشتیبانی این سنجاب هم نتوانست ما را گرم کند.

هوش مصنوعی: دل بیدار و هوشیار از مرگ نمی‌ترسد، زیرا کسی که به ستاره‌ها نگاه می‌کند نمی‌تواند آن را به خواب ببرد یا از پیگیری آن باز دارد.

هوش مصنوعی: هیچ چیز نتوانست درد دل زخم‌خورده پروانه مقاوم را تسکین دهد، حتی داروی معجزه‌آسا و خنک‌کننده‌ی مهتاب نیز از پس این کار برنیامد.

هوش مصنوعی: کسانی که در این دنیا زندگی می‌کنند، از پستی و ناچار بودن به شرایط این سرزمین به شدت ناراحت و دلشکسته‌اند. به طوری که هیچ چیز نمی‌تواند قامت راست و استوار خود را در جایگاه مقدس و با ارزش حفظ کند.

هوش مصنوعی: دل وسیع و سرشار از محبت صائب، به خاطر ناتوانی و بی‌تابی‌اش، هرگز نمی‌تواند در هیچ کجا مثل سیلاب آرام گیرد.