هوش مصنوعی: تا کی باید در خواب عمیق زندگی کنم؟ زندگی من مانند سنگ سختی است که به آرامی می‌گذرد و مانند شعله‌ای کوچک درونم می‌سوزد.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات گرانبها و ارزشمند مانند یک کودک که تازه خواندن می‌آموزد، در ورق زدن شب و روزم سپری می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر ناز و نازک‌کاری‌های کارشناسان، بسیار خسته و کسالت‌زده شده‌ام، به همین دلیل دست‌هایم را به هم می‌مالم تا وقت بگذرد و بتوانم به کارهای خود برسم.

هوش مصنوعی: وقتی به زندگی‌ام نگاه می‌کنم، مانند چراغی می‌ماند که در حال خاموش شدن است. اگر چهره‌ی زیبای کسی از کنار آرامگاهم رد شود، حس زندگی دوباره در من زنده می‌شود.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان می‌شود که عظمت و زیبایی خاکساری آن‌قدر زیاد است که به خاطر آن، حتی دریای بزرگ هم باریک می‌شود تا بتواند از جویبار عبور کند.

هوش مصنوعی: از مدت‌هاست که به خاطر انتظار به استقبال خطر رفته‌ام و حسرت می‌خورم اگر کسی که قصد شکار دارد، از کنار من بی‌خبر عبور کند.

هوش مصنوعی: در اطراف من، خطر به شدت احساس می‌شود. چه کسی می‌تواند مانند طوفانی باشد که مرا از دریا به کناره برساند؟

هوش مصنوعی: دل آزاده‌ام بار سنگین مشکلات را نمی‌تواند تحمل کند و اگر نسیم و لطافت به من برسند، همچون غنچه‌ای خواهم بود که شکوفا می‌شود.

هوش مصنوعی: من با فکر و خیال او راضی هستم و نمی‌دانم که من کی هستم که انتظار داشته باشم با وصالش در دل امیدوار شوم و گذران زندگی کنم.

هوش مصنوعی: زمانی که از دل پر از درد و رنج خود آهی بکشید، مانند بادی که به آرامی می‌وزد، خونی که از وجود من می‌ریزد، به اندازه صد کاسه، از میان لاله‌زارم می‌گذرد.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه من ضعیف هستم، بر افراد قدرتمند دنیا غلبه دارم. روح من به شدت می‌لرزد چون از میانخاری که بر من می‌گذرد، عبور می‌کنم.

هوش مصنوعی: از دل پر درد و احساس عمیق من، این دل شجاع می‌طلبد که مانند پلنگ، دلیری و قدرت را به نمایش بگذارد، حتی اگر عقابی از بلندای کوه‌ها بر من بگذرد.

هوش مصنوعی: من مانند خورشید درخشان هستم که می‌توانم سنگ را به جواهری گرانبها تبدیل کنم و در این راه از دل خود، با خون عشقم، هزینه می‌پردازم.