گنجور

غزل شمارهٔ ۲۳۳۰

عشق اول ناتوانان را به منزل می برد
خار و خس را زودتر دریا به ساحل می برد
نیست سامان تماشا صفحه ننوشته را
چهره خوبان نوخط بیشتر دل می برد
بر هدف دستی ندارد تیر، بی زور کمان
همت پیران جوانان را به منزل می برد
صبر اگر یک دم عنانداری کند پروانه را
بیقراری شمع را بیرون ز محفل می برد
سبز از زهر ندامت می شود صائب پرش
هر که چون طوطی سخن بیرون زمحفل می برد

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

عشق اول ناتوانان را به منزل می برد
خار و خس را زودتر دریا به ساحل می برد
هوش مصنوعی: عشق، مانند نیرویی درونی، افرادی که ضعیف و ناتوان هستند را به سوی هدفی می‌برد و به آن‌ها کمک می‌کند تا به مقصود برسند. در عوض، مشکلات و موانع سریع‌تر از آنچه که تصور می‌کنیم، می‌توانند از بین بروند و به پایان برسند.
نیست سامان تماشا صفحه ننوشته را
چهره خوبان نوخط بیشتر دل می برد
هوش مصنوعی: تماشای چهره‌های زیبای تازه و ناتمام، دل را بیشتر می‌رباید؛ زیرا هنوز به کمال نرسیده و در صورت عشق و جذابیت خود، حالت نهایی را به نمایش نمی‌گذارند.
بر هدف دستی ندارد تیر، بی زور کمان
همت پیران جوانان را به منزل می برد
هوش مصنوعی: تیر بدون قدرت کمان به هدف نمی‌رسد، اما با تلاش و پشتکار، تجربه‌ی پیران می‌تواند جوانان را به موفقیت برساند.
صبر اگر یک دم عنانداری کند پروانه را
بیقراری شمع را بیرون ز محفل می برد
هوش مصنوعی: اگر صبر یک لحظه بهانه‌جویی کند، پروانه بی‌قید و بند شمع را از گردهمایی دور می‌کند.
سبز از زهر ندامت می شود صائب پرش
هر که چون طوطی سخن بیرون زمحفل می برد
هوش مصنوعی: زهر ندامت باعث می‌شود که مثل یک طوطی، کسی که سخن را از جمع خارج می‌کند، به سبزی و طراوت برسد.