هوش مصنوعی: حرکت مژگان عشق باعث می‌شود که هم چشم و هم دل از حال و هوا بگریزند و نگاهی که همچون زخمی بر دل نشسته است، همه لذت از دیدار معشوق را از بین می‌برد.

هوش مصنوعی: شکر و سپاسگزاری، فرد عارف و بیدار را آگاه‌تر می‌کند، در حالی که افراد غافل را در خواب و بی‌خبری به خانه و دامان زندگی خود می‌کشاند.

هوش مصنوعی: در دل شب، دزد جرات پیدا می‌کند و در دل تاریکی، اگرچه هزار دلیل وجود دارد، اما ریسک آن بیشتر دل را می‌برد و دل برمی‌گرداند.

هوش مصنوعی: خداوند به انسان‌های ضعیف و افتاده کمک می‌کند و حتی گیاهان بی‌اهمیت مانند خار و خس نیز می‌توانند با اراده او به ساحل دریا برسند.

هوش مصنوعی: واي بر آن کس که مانند قمری در این باغ شادی، نیاز خود را به شکل ناپسند و نامناسبی نشان می‌دهد و همچون کسی که در گلی فرو رفته، از آن می‌گذرد.

هوش مصنوعی: لاله نمی‌تواند تأثیر سیاهی ابر را از دل خود بزداید؛ همچنان که داغ خون ما که از دامن قاتل ناشی می‌شود، پاک نخواهد شد.

هوش مصنوعی: از دل بی‌تاب من، هیچ‌یک از موهایم آرامش ندارند. این بلبل پیش‌خوش، آسایش را از مهمانی می‌برد.

هوش مصنوعی: با اینکه می‌داند عوامل فاصله‌گذاری و جدایی وجود دارند، اما قلب ما همچنان به دنبال راه‌هایی برای نزدیکی و ارتباط می‌گردد.

هوش مصنوعی: حسن و زیبایی که همه‌جا را فراگرفته، در جایی که عشق و دلدادگی وجود ندارد، مانند لیلی نیست. در مکان‌های دور و صحرا، عاشق به‌راحتی می‌تواند از زیبایی‌ها بهره‌مند شود و تجربه‌های معنوی و روحی خود را به دست آورد.

هوش مصنوعی: آدمی که در تاریکی و نادانی به سر می‌برد، فقط به یک راهنمای آگاه نیاز دارد. این راهنما می‌تواند او را به مقصد برساند و به او کمک کند تا مسیر صحیح را پیدا کند.

هوش مصنوعی: از یک پیمانه، رازهایی بر من آشکار شد. صحبت کردن با چهره‌های زیبا، غم و اندوه را از دل می‌برد.