هوش مصنوعی: ستاره سعدی از هر شعله‌ای درخشان‌تر است و پروانه همیشه در مسیر خود، دنباله‌روی این ستاره است.

هوش مصنوعی: ذوالفقار، شمشیری است که به عنوان نماد قدرت و شجاعت شناخته می‌شود، اما مثل شمعی می‌ماند که به پروانه‌ها نور می‌دهد. این شمشیر قدرت پروانه را نمی‌گیرد و او را از پرواز بازنمی‌دارد؛ بلکه فقط درخشندگی‌اش موجب جذب پروانه‌ها می‌شود.

هوش مصنوعی: چراغ نمی‌تواند از درون گریبانش نور بتاباند تا زمانی که بال و پر پروانه را نسوزاند.

هوش مصنوعی: اگر شمعی در بالای سر پروانه نباشد، اشک و آه آتشین او می‌تواند قیامت را به وجود آورد. یعنی بی‌محبت و بدون وجود نور، درد و سوزش پروانه می‌تواند عواقب شدیدی به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: در شبی که بخاطر چهره آتشین آن مجلس روشن شد، شمع به خفا زیر بال و پر پروانه پناه برد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی محبت کنی، جان خود را فدای ما کن، زیرا گرمای شمع باعث می‌شود پروانه به سوی آن بیفتد و خود را در خطر اندازد.

هوش مصنوعی: شمع اگر بخواهد خبر پروانه را به این صورت بگوید که انگشت ندامت را به دندان خواهد گزید، به این معناست که وقتی فردی از اشتباهی آگاه شود و به عواقب آن پی ببرد، ممکن است احساس پشیمانی و حسرت کند. این احساس وقتی به او دست می‌دهد که متوجه شود چه خطراتی در انتظارش بوده و حالا نمی‌تواند از آنچه که انجام داده است، فرار کند.

هوش مصنوعی: من بی‌گناه هستم و هرچند که در آتش عشق می‌سوزم، اما خوشحالم که جز پای شمع، جایی دیگر برای پروانه وجود ندارد.

هوش مصنوعی: من در آسمان زندگی‌ام هیچ ستاره‌ای ندارم، اما اگر داشتم، همان‌طور که پروانه به دور شمع می‌چرخد، ستاره‌ای درخشان برای من می‌بود.

هوش مصنوعی: شمع را مانند شعله‌ای که در حال حرکت است، بی‌قرار کرده است تا ببیند آن دل سنگی چه بر سر پروانه می‌آورد.

هوش مصنوعی: هر چند می‌دانم که این کار نتیجه‌ای جز سوختن ندارد، اما همچنان نامه‌ای می‌نویسم و آن را به بال و پر پروانه می‌سپارم.

هوش مصنوعی: کسی که به دنبال نور حقیقت است، از هر ذره‌ای آتش می‌گیرد و این آتش باعث می‌شود داغ شمع تازه‌تر شود، درست مانند پروانه‌ای که به جذب نور می‌پردازد.

هوش مصنوعی: هر جا که او نقاب خود را بر افکند، گرمای آتشینش باعث می‌شود که بال و پر پروانه بسوزد.

هوش مصنوعی: هر آتش و شعله‌ای از دل یک مغز خشک و بی‌محتوا به‌وجود می‌آید و این خطر وجود پروانه را در شب مهتاب نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: دل نمی‌تواند در روزهای سخت به چهره‌اش نگاه کند، زیرا پروانه که در نور سحر می‌رقصد، به روشنایی بی‌پایان شمع وابسته است و بی‌توجهی به این روشنی او را ناتوان ساخته.

هوش مصنوعی: اگر عشق واقعی از پرده بیرون بیفتد، درد جانسوز آن مانند شمعی خواهد شد که دور خود نور می‌افشاند و پروانه را به دور خود می‌گرداند.

هوش مصنوعی: خانه‌ام آن‌قدر از سوز دل روشن است که به نظر می‌رسد لباس فانوس بر تن پروانه‌ای شده است.