هوش مصنوعی: از دل خود هوس و آرزوهای بیهوده را دور کن، مانند شعله‌ای که در لباس پنهان است. درازای آرزوها را رها کن و مانند ماری در آشیانه‌اش، در زنجیر آن نمان.

هوش مصنوعی: کار خود را با دقت و پشتکار انجام بده، مانند کوه‌کنی که با تیشه‌اش کار می‌کند. دیگر منتظر نباش تا زندگی به تو فرصت بیشتری بدهد یا موقعیتی بهتر به وجود بیاورد؛ چرا که در این انتظار، چیزی به دست نخواهی آورد.

هوش مصنوعی: وقتی دل انسان به روشنی و آگاهی می‌رسد، دیگر وابستگی به چیزهای مادی و جسمانی ندارد. مانند اینکه وقتی چیزی خوب و درست در دست ما قرار می‌گیرد، نباید آن را در هم و بر هم کنیم و باید از آن بهره‌برداری کنیم در کمال آرامش و نظم.

هوش مصنوعی: با آسمان به گونه‌ای رفتار کن که دل تو پاک و شفاف شود. وقتی دلت روشن و مانند یک آینه صاف باشد، درگیر مسائل بی‌اهمیت نشوید و خود را در افکار منفی نپیچانید.

هوش مصنوعی: در مسیر دوری که عواطف و وابستگی‌ها در آن نقش دارند، اجازه نده که این احساسات تو را گرفتار کنند.

هوش مصنوعی: در دل دردمنـدان، میزان درد به اندازه زخم‌هایشان است. وقتی پنجره‌ای از حوادث به روی آن‌ها باز می‌شود، حتی اگر تیغ جدایی بر آن‌ها باز شود، سر خود را به زیر می‌فکنند و با تاسیس خویش در برابر مشکلات ایستادگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: در شب‌های طولانی، سعی کن از ساقی دور نشوی و به فکر افکار سطحی نباشی. به نیکی در نوشیدنی و ظرفش فکر کن و آنها را با دقت و بدون شتاب بگیر.

هوش مصنوعی: رنج و سختی به خاطر این که نقره به زیبایی با یکدیگر ترکیب شوند، ایجاد شده است. پس ای رشته نازک، خواهش می‌کنم که بیش از این در جواهر نپیچ.

هوش مصنوعی: گرفتن پرنده‌ای افسانه‌ای با نوارهای نازک و ظریف مانند تار عنکبوت کار آسانی نیست. بنابراین، صائب، از فکر و خیال درباره آن زن با زیبایی خاص دست بردار.